Niemand heeft zo’n lieve oma als Marloes. In haar huis ruikt het lekker naar aardbeienjam. Ze vertelt Marloes voor het slapengaan lange verhalen. Dan komt de dag dat oma de ziekte van Alzheimer krijgt. Ze kan niet meer in haar eigen huisje wonen. Schrijfster Véronique Van den Abeele weet uit ervaring hoe het is om een oma met alzheimer te hebben. Ze beschrijft het voor velen herkenbare proces. De lieve oma die haar kleindochter verwent, wordt zelf als een kind. Marloes bezoekt haar oma vaak in het tehuis en neemt dan chocoladekoekjes mee. Belangrijk is het moment dat onaangetast is gebleven: de dikke knuffelkus.

Zeker zo sterk als het verhaal zijn de tekeningen van illustrator Claude K. Dubois. Ze werkt veel met waterverf en pastelkrijt, wat mooie verstilde pasteltinten oplevert. Zeker de prent waarop oma te zien is in haar sobere kamer -leunstoel voor het raam, kopje koffie binnen handbereik, fotolijstjes aan de muur- is monumentaal te noemen. Dat een illustrator met een paar lijnen een weerloze oude vrouw met alzheimer kan neerzetten, is ronduit knap.