Dat zei Hanneke Schot, directeur van Korelon, vrijdagavond tijdens een themabijeenkomst van de Reformatorisch Maatschappelijke Unie (RMU). Korelon is een organisatie die gespecialiseerd is in kinderopvang, onderwijs en de samenhang daartussen.Haar lezing volgde na de 24e algemene ledenvergadering van de RMU, waar bleek dat het ledenaantal met 600 is gegroeid. In totaal telt de vakorganisatie nu ruim 16.000 leden.

Martien van der Zwan, manager communicatie en pr bij de RMU, spreekt van „een gebruikelijke groei. We merken wel dat we meer moeite moeten doen om de groei erin te houden. De solidariteitsgedachte neemt af in de gereformeerde gezindte. Dat zien we de laatste jaren.”

Velen worden pas lid als ze in de problemen komen. Om meer leden te krijgen, zet de RMU in op structurele aanbiedingen, zoals kortingen op verzekeringen bij ProLife- en DVZ.

De bijeenkomst na de vergadering draaide om ”Gezin en werk: een spannende combinatie”. Schot beschreef wie er bij haar aankloppen voor opvang. Allereerst mensen die na de dood van hun man of vrouw met kinderen achterblijven: „Zij krijgen geen uitkering, maar moeten werken.” Vervolgens is er de groep „luxe werkers” die over de toekomst nadenken. „Zij zeggen: Als ik alleen overblijf, kan ik met deze baan drie, vier dagen blijven werken om voor mijn kinderen te zorgen.”

Verder zijn er de jonge ouders die „niet met een uitzet, maar met een studieschuld, of misschien wel twee” het huwelijk ingaan. Dan het koophuis nog. Werken móet.

Niet onbelangrijk noemt Schot de waardering waar mensen op hun werk mee te maken hebben, maar thuis niet, of heel anders. „Vrouwen verlangen er soms naar om alleen maar weer eens achter de computer te zitten met koffie - en die ook warm op te drinken.”

Wie vindt dat ouders thuis moeten zijn als de kinderen er zijn -„prima”-, die moet keuzes maken en wellicht offers brengen, vindt Schot.

De kerk blijft niet buiten schot: „Welke claim legt die soms op gezinnen?”

Een dergelijke kritische kanttekening plaatst ook Harriët van Gils, coördinator van het Servicepunt Vrijwilligers Nunspeet (SVN). „De plaats van ouders binnen een gezin is niet alleen een worsteling van ouders, maar ook die van kerken en organisaties.” Zij werkte jarenlang toen ze jonge kinderen had, tot ze ziek werd en een halfjaar „alleen leuke dingen” moest doen. „Ik was vergeten welke dat waren. In die tijd ging ik ook weer in de Bijbel lezen. Dat was ik ook vergeten.”

Niet minder kritisch ten slotte is Hanneke Knulst, huismoeder. „Afzien van een baan betekent dat we soms luxe moeten inleveren”, zegt zij. „Zijn we daartoe bereid? Bouwen aan een koophuis kan ten koste gaan van bouwen aan een gezin.”