De slogan ”Trap eens wat vaker naar de baas” dateert alweer van een aantal jaren geleden. Op die leus viel best wat af te dingen -de kreet komt zelfs een tikkeltje brutaal over- maar het was er eentje die bij veel mensen is blijven hangen. De achterliggende gedachte is zeer aan te bevelen: laat de auto staan en fiets naar het werk. Moraal van genoemd verhaal is natuurlijk dat bewegen gezond is. Sterker nog: bewegen geldt steeds vaker als bittere noodzaak. De boodschap die voorzitter Rosenmöller van de Stuurgroep Convenant Overgewicht gisteren de wereld instuurde, liegt er niet om. Bijna de helft van de volwassenen is te dik, evenals een op de acht kinderen. Ten opzichte van een decennium geleden zijn de lijnen sterk stijgend. Rosenmöller noemt overgewicht daarom „de sluipmoordenaar van deze tijd.”

Er omheen draaien heeft geen zin meer, de feiten ontkennen dan wel bagatelliseren al helemaal niet. Zonder de zaak te willen opblazen, kan worden gezegd dat we te dik zijn, of dat op z’n minst dreigen te worden. Met alle gevolgen voor de gezondheid van dien. Om over de brede gevolgen dáárvan maar te zwijgen.

Het is prachtig dat minister Klink van Volksgezondheid het advies dat het College van Zorgverzekeringen (CVZ) deze week naar buiten bracht, wil overnemen. Het CVZ is voorstander van het opnemen van preventieve maatregelen in het basisverzekeringspakket. „Bewegen op recept”, noemt de minister dat. Stimulerende maatregelen vanuit de overheid zijn mooi. Een pleidooi van een minister voor een gezondere levensstijl komt heel wat aannemelijker over dan een uitspraak van een andere bewindspersoon over een verbod op de verkoop van gloeilampen.

Toch komt het bij het onderwerp levensstijl veelal aan op de eigen verantwoordelijkheid. De hedendaagse supermarkt staat nog steeds behoorlijk vol verleidelijke dikmakers. Maar eerlijk is eerlijk: de voedingsindustrie heeft de afgelopen tijd serieus werk gemaakt van het introduceren van etenswaren met minder vet, suiker en zout. Aan de consument de keuze om die producten dan ook uit het schap te pakken. Een belemmerende factor hierbij is wel dat ”gezond” meestal duurder is. Dat geldt ook voor natuurlijke producten als groente en fruit.

Dan bewegen. Een heikel punt. Tenminste, dat valt ervan te maken. Het is te gemakkelijk om elke vorm van bewegen te associëren met sport, daar het woord wedstrijd aan vast te plakken en vervolgens de conclusie te trekken dat verdwazing en on-Bijbels handelen op de loer liggen en bewegen dus uit den boze is.

Er zijn tal van verantwoorde manieren van bewegen te verzinnen. De verschillende gezondheidsinstituten pleiten grosso modo voor een halfuur beweging per dag, omdat bewezen is dat dat een hoop problemen oplost of voorkomt. Daarbij wordt echt niet gesproken over bovenmatige krachtsinspanningen, het volgen van bewegingshypes of het in dienst nemen van persoonlijke trainers.

Het kan allemaal veel simpeler. Wie dagelijks een halfuurtje wandelt of hardloopt, is goed en verantwoord bezig. Varianten hierop zijn eenvoudig te verzinnen. En wat vaker naar de baas trappen, is nog steeds het overwegen waard. Waar een wil is, is een fietspad.