Opnieuw brengt de invoering van medezeggenschap de geesten en pennen in beroering. Veel is al geschreven. Ik wil proberen een paar zaken wat meer te belichten. Het gaat om de noodzakelijke en praktische invulling van identiteit en kwaliteit. Dit heeft een spits naar de handhaving van onze identiteit, en anderzijds vraagt het om het behoud van onze geloofwaardigheid bij de overheid.Het mag geen vraag zijn of wij wel of geen ontheffing van instemmingsrecht voor de gehele medezeggenschapsraad aanvragen. Een andere opstelling laat onze belijdenis eenvoudigweg niet toe. Er is ons in de bijdragen van de heren H. J. van Berkum en L. Vogelaar ondubbelzinnig voorgehouden dat op grond van Gods Woord er alleen ruimte is voor een principiële opstelling. Die laat alleen ruimte voor advies en wijst instemmingsrecht af.

Ten overvloede wijs ik in het verlengde daarvan nog op Zondag 39 van de Catechismus, waar onze belijdenis het vijfde gebod behandelt. Daar leren wij dat ik mijn vader en mijn moeder en allen die over mij gesteld zijn, alle eer, liefde en trouw bewijze, en mij hunner goede leer en straf met behoorlijk gehoorzaamheid onderwerpe! Naar instemming wordt hier niet gevraagd.

Ruimte
De overheid biedt zelf de door ons gewenste ruimte om in navolging van onze belijdenis aan haar eis te voldoen. De vragen dienaangaande die de heer P. Schalk, directeur van de RMU, in een van zijn bijdragen al bespiegelend oproept, zijn mijns inziens dan ook niet relevant.

Wat de overheid wel eist, is dat twee derde van de ouders, van het personeel en van de leerlingen de aanvraag voor ontheffing ondersteunt. Als ouders de leerlingen (hun kinderen) hiertoe met klem oproepen, doen zij aan hun gezag geen afbreuk, maar drukt dit hun trouw aan hun belijdenis uit.

Een aantal jaren geleden werd onder minister van Onderwijs Ritzen namens de reformatorische scholen een delegatie van besturen, directies en de politiek afgevaardigd, met het verzoek om de reeds uitgevaardigde wetgeving over medezeggenschap voor onze denominatie te heroverwegen. Wij kregen toen alsnog een ontheffingsmogelijkheid.

Stelt u zich voor dat de aanvraag voor ontheffing nu onvoldoende steun ontvangt. Hoe diep beschamend is dit voor allen die zich tot nu toe hebben ingespannen hun belijdenis ook hierin gestalte te geven. Wat voor waarde zal de overheid nog toekennen aan onze woorden als wij haar op onze identiteit en principes wijzen bij zaken betreffende het bijzonder onderwijs? En zij kijkt nauwgezet toe.

Drs. W. J. Deetman stelde bij het jubileum van de Driestar in de St.-Jan te Gouda dat wij niets van de overheid te vrezen zouden hebben, mits wij onze identiteit en kwaliteit praktisch invulling zouden geven. Het is verblijdend te weten dat de onderwijsinspecteur kennis mag dragen van de kwaliteit van ons onderwijs. Beide echter, identiteit en kwaliteit, zijn onmisbare pijlers onder ons -van God afgebeden en ontvangen- bijzonder onderwijs. Laten wij als ouders en kerkenraden, als bestuur en personeel met onze leerlingen ons tot het uiterste inspannen die overeind te houden door ontheffing van instemmingsrecht aan te vragen.

De auteur is oud-voorzitter van het bestuur van het Calvijn College te Goes.