Nu is 2,5 miljoen euro vergeleken met een bouwbegroting van 150 miljoen nog wel overkomelijk, zou je denken. Wellicht dat er dus meer speelt, maar daarover zijn we niet geïnformeerd.Tot nu toe is de berichtgeving over dit onderwerp summier. Abvakabo/FNV heeft gemeld achter de voorzitter te staan en het niet eens te zijn met de specialisten die zij betichten van vlerkerig gedrag. Dit is, gezien de socialistische wortels van deze vakbond, niet verrassend.

Het nieuwe Martini Ziekenhuis moet een doelmatig en prettig ziekenhuis worden. Een ziekenhuisopname is een ingrijpende gebeurtenis. Het is logisch dat alles wordt gedaan om ervoor te zorgen dat patiënten zich thuis voelen. Een prettige ziekenhuisomgeving zou een bijdrage kunnen leveren aan een sneller herstel. Om die reden is zelfs het Martini Health Design bedacht. Een concept dat onder andere als doel heeft ervoor te zorgen dat er meer licht en kleur in het ziekenhuis is dan gebruikelijk. Er is een architect van het beroemde Groninger Museum aan te pas gekomen om de kleurstellingen uit te denken en adviezen voor de inrichting te geven.

Ik geloof echt dat een lichte, kleurrijke en fraaie omgeving prettig is voor de patiënt. Zelf mag ik werken in een van de mooiste ziekenhuizen van het land en als je dan in een ander ziekenhuis rondloopt, valt het contrast op. Veel ziekenhuizen hebben nog een sombere, eentonige en soms bijna naargeestige uitstraling.

Het is trouwens ook opvallend hoeveel ziekenhuizen bezig zijn met renovatie, vergroting en verfraaiing van hun gebouwen. Af en toe bekruipt je dan het gevoel dat ziekenhuizen bezig zijn met een soort wedloop. Wie heeft het mooiste ziekenhuis?

Voorop moet blijven staan dat in een ziekenhuis alles draait om de patient. Fraaiheid moet dus dienstbaar zijn aan de patiëntenzorg. Het is anderzijds ook te gemakkelijk om te veronderstellen dat fraaiheid onlosmakelijk verbonden is aan stijging van de bouwkosten of zelfs tot budgetoverschrijdingen. Er zijn voorbeelden waaruit het tegendeel blijkt.

De komende jaren zal nader onderzoek moeten uitwijzen of de mooiere omgeving in het Martini Ziekenhuis werkelijk een bijdrage levert aan een sneller herstel. Het zal nog niet meevallen om deze vraagstelling betrouwbaar te onderzoeken. Immers, vele factoren zijn van invloed op het genezingsproces. Wat te denken van nieuwe geneesmiddelen of nieuwe operatietechnieken? Hierdoor kan ook een sneller herstel optreden. Het is ook denkbaar dat patiënten het zo goed naar de zin hebben dat ze best iets langer in het ziekenhuis willen blijven. Gelukkig zal dat niet zo vaak voorkomen, maar bij eenzame patiënten is dit niet geheel denkbeeldig. Wordt daar ook rekening mee gehouden?

Een andere risicofactor voor dit onderzoek is het functioneren van de dokters. Conflicten tussen de dokters en de directie kunnen ten koste gaan van de patiëntenzorg.

Nieuwbouw blijkt vaak een bron van conflicten te zijn. Er zijn voorbeelden van nieuwe ziekenhuizen waar aan allerlei zaken gedacht was, behalve aan werkkamers voor dokters. Ik heb daarentegen nooit gehoord van een ziekenhuis waar ze de kamers voor directeuren of voor het leger van opper-, midden-, of ondermanagers vergeten waren. Het is niet alleen belangrijk om voor de patiënt een fraai en doelmatig ziekenhuis te hebben, maar ook voor de dokter. De patiënt komt tenslotte meestal voor de dokter naar een ziekenhuis en niet voor de directeur of de managers. Het is dan ook logisch dat dokters invloed willen hebben op de bouw en de inrichting van hun ziekenhuis.

In het denkbeeldige geval dat een ziekenhuis geen of onvoldoende werkkamers voor dokters intekent, maar wel de muren kleurig verft, kan ik mij indenken dat dit voor de dokters werkt als een rode lap op een stier. Voor onze buren hoop ik dat het lopende conflict in der minne geschikt kan worden.

Toch is het misschien verstandig om de museumarchitect (het liefst zonder kosten voor meerwerk) een extra kamer te laten ontwerpen met een kleurstelling en een inrichting die erop gericht is om conflicten succesvol op te lossen. Daar wordt de patiënt zeker beter van.

De auteur is arts in het Universitair Medisch Centrum Groningen.

Reageren aan scribent? gedachtegoed@refdag.nl.