Om voor de oordelen en plagen van God bewaard te worden, is ongeveinsde bekering absoluut noodzakelijk. Dat is het soevereine en enige middel tot behoud. Geen wonder, want de enige oorzaak van alle rampen en ellende is de zonde, tenzij die door bekering wordt weggenomen. De zonden stoken steeds het vuur van Gods toorn aan. Hoe kan dat worden uitgeblust zolang het steeds nieuw voedsel wordt gegeven?De zondaars menen dat alle dingen vrij, veilig en zeker zijn, terwijl zij zonder berouw in hun zonden voortgaan. Het is nodig dat hen deze schellen van de ogen worden afgelicht en dat zij van die doling worden genezen. Daartoe is geen beter middel dan hun te tonen dat hun ondergang niet ver meer is en dat ze op het randje staan om verloren te gaan. Dit alles helpt niet, zo Gods plagen en oordelen weinig te beduiden hebben. Alle hoop op behoud moet hen ontvallen. Gods hand moet zijn opgeheven om te verdelgen en dat moet gezien worden, willen ze van gedachten veranderen.

In deze tekst wil de Heiland de Joden wakker maken en tonen in wat voor gevaar ze zijn. Hij zegt dat alleen zij die goede vruchten voortbrengen, zullen ontkomen. Hij spreekt niet van een snoeimes, maar van een kappende bijl. Die legt Hij niet bij de takken, maar bij de wortel.

Petrus van der Hagen, predikant te Amsterdam (Boet- en bedepredikatiën, 1676)