GEVAAR: Als het weer gevaar op kan gaan leveren en overlast kan gaan veroorzaken, geeft het KNMI een voorwaarschuwing. De kans is dan al zeker 50 procent dat er een weeralarm volgt.Zo’n alarm komt minstens twaalf uur voor het verwachte extreme weer. Het instituut waarschuwt bij storm (windkracht 9 of 10), zeer zware windstoten (vanaf 100 kilometer per uur), zware sneeuwval (minstens 3 centimeter in een uur of 10 centimeter in 6 uur), sneeuwjacht of sneeuwstorm (minstens windkracht 6 in combinatie met sneeuw), gladheid door ijzel, zwaar onweer en overvloedige regen (in 24 uur minstens 75 millimeter of binnen drie dagen minstens 100 millimeter).

EERSTE WEERALARM: Na een zeer zware storm in 1990, waarbij zeker zeventien mensen om het leven kwamen, besloot het KNMI beter te gaan waarschuwen voor extreme weersomstandigheden. Langzaam maar zeker kreeg het waarschuwingssysteem vorm. Aan het einde van de twintigste eeuw draaide het KNMI twee jaar lang een proef. Toen deze succesvol bleek, werd het weeralarm ingevoerd. Het eerste weeralarm dat het instituut uitgaf was in 2000. Toen was er in de nacht van 31 december op 1 januari (2001) sprake van ijzel.

PRECISIE: Een weeralarm wordt gegeven op basis van voorspellingen. Het hoeft dus niet altijd te kloppen. De laatste tijd kloppen de meeste voorspellingen goed. De hevige storm van januari verliep zoals het KNMI verwacht had.

EFFECT: Meteorologen denken dat het weeralarm veel problemen voorkomt. Ondanks dat gebeuren onder meer in het verkeer toch vaak ongelukken en komen er regelmatig mensen om in zware weersomstandigheden.

WAARSCHUWENDE INSTANTIES: Het KNMI waarschuwt mensen per sms als ze daar prijs op stellen. Het ministerie van Verkeer en Waterstaat geeft in extreme gevallen een verkeeralarm. Dat gebeurde in januari voor het eerst. Verder waarschuwt het Nationaal Crisis Centrum van de overheid soms om binnen te blijven. Allen zijn ervan overtuigd dat de waarschuwingen erger leed voorkomen.