”Koekjes bij de koffie” van Danny Capon is een boek dat de lezer laat dromen van glazen potten vol zelfgebakken lekkernijen op het aanrecht. Die dan aan al dan niet verwacht bezoek gepresenteerd kunnen worden. Toegegeven, de recepten van Capon kosten misschien meer tijd dan het bakken van doorsneekoekjes, maar er zit dan wel iets speciaals in de koekjestrommel: zelfgecreëerde smekkertjes, sableetjes of pomponnettes bijvoorbeeld!Capon doet zijn best lezers in te wijden in de smakelijke wereld van het koekjesbakken. Zo lees je dat cassonade niets anders is dan bruine (of blonde) suiker en dat broyage een mengsel is van gemalen amandelen en suiker. De banketbakker besteedt ruime aandacht aan vaktermen, grondstoffen, algemene basisbereiding, verwerking en afbakken van het deeg. Belangrijke tip bij de nuttige basiswenken: lees eerst het hele recept, dat voorkomt onaangename verrassingen.

Krik-krakjes
De kans er niets van te bakken, is gering, als de achterflaptekst van het boek waar is. Hoog tijd dus om zelf een mooie glazen weckpot klaar te zetten. Gekozen wordt voor het bakken van, hoe kan het ook anders, koffiekoekjes. Het recept lijkt niet al te moeilijk. Toch roept het vragen op. Voor hoeveel koekjes het deeg bedoeld is, bijvoorbeeld. Omdat Capon banketbakker is, rijst het vermoeden dat hij voor de grote hoeveelheden gaat. De keuze valt voor een halvering van de aanbevolen hoeveelheid wrijfdeeg. Voor in het boek staat aangegeven dat het bijna onmogelijk is een baktijd aan te geven, maar een richttijd was toch wel handig geweest.

Overeenkomstig het advies kan de kok het beste in de buurt van de oven blijven. Na zo’n vijftien minuten zijn de naar koffie geurende koekjes klaar. De glazen pot kan er bijna niet op wachten, maar ze moeten eerst afkoelen. Als ze er eindelijk in mogen, zien ze er, met poedersuiker bestoven, verleidelijk en uitnodigend uit.

De krik-krakjes klinken zo leuk, dat ze het uitproberen meer dan waard zijn. Ook hier weer het probleem van de oventijd en de hoeveelheid te bakken koekjes. Bovendien staat niet aangegeven hoe lang dit zetdeeg in de koelkast moet rusten. Het resultaat valt wat minder in de smaak, maar dat is een persoonlijke voorkeur.

Verjaardag
Taarten roepen over het algemeen meer feestgevoel op dan koekjes. Een zelfgebakken taart, geserveerd bij de koffie of als toetje, is vaak puur genieten. Taarten kennen echter ook een hartige variant en zijn erg smakelijk als lunch, hoofdmaaltijd of hapje op een verjaardag. Basis voor zowel zoete als hartige varianten is pizza-, korst-, blader- of zanddeeg. Wie voor gemak wil gaan, kan natuurlijk deeg in de winkel kopen, maar volgens Delphine de Montalier gaat er niets boven zelfgemaakt deeg.

Haar boek ”Taarten” biedt diverse smaak- en bakvariaties, van zoet tot hartig en van rond of vierkant tot klein of groot. De uitgave is voorzien van een recepten- en een ingrediëntenregister. Handig als je met de middelen die je in huis hebt, iets wilt bereiden. Als hartige variant lijkt de kleine quiche zonder deeg een goede keus. Inderdaad, naar later blijkt. Die is snel klaar en nog belangrijker, hij smaakt bovendien goed.

In de bundel staan ook wat salades, waarvan de rucolasalade met parmezaan, tomaat, pijnboompitten, olijfolie en citroen goed bevalt. Wie tijd heeft voor en zin in zoete baksels, kiest bijvoorbeeld voor de limoentaartjes of de pruimentaart met amandelen. Zelf een variant bedenken op deze recepten van De Montalier kan natuurlijk ook.

N.a.v. ”Koekjes bij de koffie”, door Danny Capon; uitg. Terra-Lannoo, Arnhem, 2006; ISBN 90 209 6585 8; 112 blz.; € 19,95;

”Taarten”, door Delphine de Montalier; uitg. Terra-Lannoo, Arnhem, 2006; ISBN 90 5897 555 3; 159 blz.; € 15,95.