10 JUNI 2003: De rechtbank in ’s-Hertogenbosch spreekt psychologe Martine C. van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE) vrij van ongeoorloofde hulp bij zelfdoding. C. onderhield contacten met een 43-jarige vrouw die ernstige psychische problemen had. Deze vrouw overleed na het innemen van een overdosis pillen die ze zelf had verzameld. C. was daarbij niet aanwezig.De psychologe voorzag de vrouw van informatie over zelfdodingsmethoden, maar volgens de rechter beperkte ze zich door haar alleen te attenderen op openbaar toegankelijke publicaties. Kort voor en na de inname van de dodelijk dosis medicijnen hadden de vrouw en C. telefonisch contact. De rechtbank achtte echter bewezen dat de psychologe daarbij alleen heeft aangehoord wat de vrouw haar vertelde en haar niet tot het innemen van de pillen heeft aangezet. De officier van justitie ziet af van hoger beroep.

22 MAART 2005: De Hoge Raad oordeelt dat het gerechtshof in Leeuwarden zelfmoordconsulent Willem M. op 14 oktober 2003 terecht heeft veroordeeld tot een jaar celstraf, waarvan acht maanden voorwaardelijk. M. zette voorafgaand aan de zelfmoord van een 81-jarige vrouw een kom met medicijnen voor haar klaar en demonstreerde haar de werking van de plastic zak, waarmee ze zich van het leven kon beroven. De Hoge Raad erkent dat M. het plegen van de daad overliet aan de vrouw zelf, maar brengt in dit arrest de zogeheten voorbereidende handelingen uitdrukkelijk onder de noemer van „strafbare behulpzaamheid.” Door de vrouw als het ware op sleeptouw te nemen voerde hij de regie en bepaalde hij hoe het drama verliep.

31 AUGUSTUS 2006: Het Amsterdamse gerechtshof bepaalt dat de rechtbank Alkmaar zelfmoordconsulent Jan H. op 7 december 2005 terecht heeft veroordeeld voor strafbare hulp bij zelfdoding. Wel brengt zij de strafmaat van twaalf maanden cel van de rechtbank Alkmaar mede met het oog op zijn leeftijd terug tot vier maanden onvoorwaardelijk en acht voorwaardelijk.

H. zorgde ervoor dat een 25-jarige vrouw delen van haar medicijnvoorraad met anderen kon ruilen, waardoor zij in het bezit kwam van pillen waarmee zij haar leven kon beëindigen. Dat hij niet aanwezig was toen de vrouw de daad pleegde, doet volgens het hof niet ter zake. Zij verwijt Jan H., evenals Willem M., haar besluit tot zelfdoding in een stroomversnelling te hebben gebracht, waardoor hij in feite optrad als stuwende kracht. H. heeft intussen een cassatieverzoek ingediend bij de Hoge Raad.

21 JANUARI 2007: De rechtbank in Amsterdam spreekt consulent Ton V. vrij van strafbare betrokkenheid bij de zelfgekozen dood van een 54-jarige Amsterdamse vrouw in 2004. Cruciaal is een briefwisseling waarin V. de vrouw verzekert dat het innemen van de doses medicijnen waarover zij beschikt met zekerheid tot de dood zal leiden. Het geven van concrete instructies en het nemen van de regie is en blijft strafbaar, herhaalt de rechtbank in het vonnis, net als in eerdere uitspraken. Dat V. zich daaraan schuldig heeft gemaakt, acht de rechtbank niet uitgesloten. Maar zij moet hem het voordeel van de twijfel geven en vonnist vrijspraak wegens gebrek aan bewijs.