In zijn artikel gisteren op deze pagina stelt dr. ir. J. van der Graaf dat emoties in de kwestie van het generaal pardon gevaarlijk zijn. Hij noemt daarvoor als ik het goed gelezen heb een vijftal argumenten: Wilders en Verdonk zouden electorale winst kunnen behalen, er is een euforie geschapen, er zijn debatten gevoerd over de ruggen van de asielzoekers heen, problemen met het staatsrecht en nadelige gevolgen voor de coalitiebesprekingen. Dat is nogal wat - hadden de indieners van de motie dat nu maar allemaal bedacht, dan waren ze er misschien nooit aan begonnen.Toch is het voor mij de vraag wat nu precies het gevaar is waar de schrijver op duidt. De zaak waar het hem (en mij) om gaat, is: een rechtvaardige oplossing voor het probleem van de onwaardige behandeling van zeer lang hier verblijvende vreemdelingen. Als er iets rechtgezet moet worden, hoe lang moet je daar dan mee wachten? Er is voor sommige asielzoekers na nu al meer dan tien jaar nog steeds geen oplossing: ze kunnen niet terug en ze kunnen niet blijven. Is het dan niet hoog tijd dat er een eind komt aan deze martelende onzekerheid?

Voor de personen in kwestie is het gevaar van uitstel veel groter dan al de gevaren die de schrijver noemt bij elkaar. Zij zijn zeker geïnteresseerd in de debatten die gevoerd zijn, maar hebben wel terecht een behoorlijke scepsis, gezien hun ervaringen met vorige plannen die geen oplossing bleken te bieden in hun situatie.

Had de Tweede Kamer nu echter geen uitspraak gedaan, dan was het generaal pardon een zaak voor de onderhandelingen geworden en had het onderwerp wellicht voor de zoveelste keer het onderspit moeten delven ten gunste van de bekende zaken die onze portemonnee direct raken en waarmee politici zo gemakkelijk kunnen scoren bij het publiek. Nu ligt er een duidelijke uitspraak van de Tweede Kamer, die een volgend kabinet onder druk heeft gezet om dit probleem met voorrang te behandelen.

Zonder emoties kan nu eenmaal niet alles tot een goed einde gebracht worden. Ik durf de stelling aan dat de zaak van deze mensen niet eens op de politieke agenda zou komen wanneer niet degenen die met hen begaan zijn en in de praktijk met hen te maken hebben, herhaaldelijk vanuit hun emotionele betrokkenheid voor hen in de bres zouden springen. Eenieder onderzoeke zichzelf.

Versterking
Het heeft mij in verschillende reacties bevreemd dat velen in onze gezindte blijkbaar emotieloos, zonder pardon, vreemdelingen die al vijf, tien, vijftien jaar aan onze poort hebben gezeten en hier bijna letterlijk niets anders mochten doen dan afwachten, ons welvarende land laten uitzetten. Waarom keuren we dat goed? Nou, het zijn alleen maar een stelletje gelukzoekers, ze zijn anders, we hebben al zo veel last van al die allochtonen, ze pikken onze huizen in, ze zijn anders christelijk of hebben zelfs een andere godsdienst…

Het mag allemaal waar zijn. Tussen haakjes: Zijn wij autochtonen dan zo veel beter? Zijn in ons land niet de meeste afvalligen van het geloof? Is er een land ter wereld waar 82 procent voor het homohuwelijk is? Het zou heel goed kunnen dat veel asielzoekers die hier blijven uiteindelijk een versterking blijken te zijn voor de plaats van de christelijke godsdienst.

Maar de zaak waar het nu om gaat is heel eenvoudig dat het onze plicht is om aan een slechte behandeling (de Bijbel noemt het: verdrukking) van een aantal van onze naasten die nu al zo lang duurt, een einde te maken.

Beschamend voorbeeld
Ook emoties kunnen in Gods raad een plaats hebben, want de Heere is een God van wezen, weduwen en vreemdelingen. Lees maar eens in Jesaja 5, Ezechiël 22 en Maléachi 3 hoe de profeten het Joodse volk bestraften en opriepen tot bekering als men deze weerloze mensen had verdrukt. Dan kon het echt geen uitstel meer lijden. Wellicht moeten anderen ons in deze zaak nu tot een beschamend voorbeeld zijn.

Laten we de gebeurtenissen van de afgelopen dagen maar eens ter harte nemen en er tijdens de feestdagen mee tot onszelf inkeren.

De auteur is zwager en goede kennis van drie asielzoekers die al bijna vijftien jaar in Nederland verblijven.