Niet van de wijs laten brengen
Wat zijn we toch een tolerant landje en wat geven we minderheden toch fantastisch de ruimte. Tenminste, zolang ze ons, grote libertijnse meerderheid, maar niet dwars zitten. Want dan komen we in het geweer.
Zodra bijvoorbeeld een orthodox-christelijke minderheid aan de formatiebesprekingen deelneemt, zodat er wellicht een millimetertje teruggedraaid gaat worden van onze ”verworvenheden” op het gebied van abortus, euthanasie, homorechten of prostitutie, slaan we keffend aan.We laten ons niks afpakken! Want wij zijn vooruitstrevend en vooruitstrevend is goed. Zij zijn achterlijk en achterlijk is slecht.
Vanuit die grondhouding opereerde dinsdagavond in het Kamerdebat over de formatie D66-leider Pechtold. Volgens hem is het van „eminent belang” dat een nieuwe regering niets, maar dan ook niets afdoet van „de eigen keus van de vrouw” om al of niet een abortus te willen. Kortom: PvdA houd alsjeblieft je rug recht tegenover die gevaarlijke ChristenUnie.
Op eenzelfde angstige wijze loopt woensdagmorgen in het dagblad Trouw een progressieve meute te hoop. Als de euthanasiewet wordt aangescherpt, worden „artsen decennia teruggeworpen”, vreest de NVVE. Metje Blaak, woordvoerster van de vakbond voor prostituees De Rode Draad, zegt dat ze „een beetje bang wordt van partijen waar een religieus labeltje aanhangt.” Als CDA en CU samen gaan spannen om prostitutie te ontmoedigen, wordt het nooit een normale sector, klaagt zij.
Gelijksoortige zorgen leven bij het COC, bij de abortusklinieken en bij medici die royaler gebruik willen maken van embryo’s. Help, help, „de christelijken” komen eraan!
Die angstzaaierij zou vermakelijk zijn, als ze niet zo triest en absurd was. Want waar blijft nu dat onwankelbare geloof in de democratie dat progressieve burgers altijd zo kenmerkte? Het is toch ondenkbaar dat een partijtje van zes zetels plotseling tal van wetten terugdraait en het denken en doen van Nederlanders in één klap verandert? Vanwaar die angst, vanwaar die krampachtigheid? We hebben het toch niet over een merkwaardig soort sektariërs, maar over gerespecteerde leden van onze samenleving die, net als andere mensen, een uitgesproken opvatting hebben over goed en kwaad? Wat zou daar mis mee zijn?
Gelukkig zijn er nog niet-christenen die dat inzien. Zo gaf PvdA-senator Ter Veld in het tv-programma NOVA tegengas door te stellen dat met de ChristenUnie best te regeren valt. Volkskrant commentator Hans Wansink vroeg zich dinsdag af wat er toch in vredesnaam mis mee zou zijn om, bijvoorbeeld, de legalisering van euthanasie en prostitutie nog eens kritisch onder de loep te nemen.
Voor de ChristenUnie betekenen die geluiden een steuntje in de rug. Laat de partij zich bij de komende onderhandelingen vooral niet van de wijs laten brengen door ketelmuziek van de linkse kerk, maar rustig haar eigen klassieke muziekstuk blijven spelen, in de vaste overtuiging dat die muziek mooier en beter is dan de popmuziek van de 21e eeuw.
Dat niet het hele CU-programma verwezenlijkt kan worden, mag duidelijk zijn. Maar dat hoeft de partij er niet van te weerhouden een stevige inzet te kiezen. De ChristenUnie is getalsmatig onmisbaar, dus het is alleszins logisch wanneer de partij zich niet te bescheiden opstelt.
En wat de inhoud van haar standpunten betreft: daar is niets onbeschaafds aan. Millennialang dacht een ruime meerderheid van de wereldbevolking precies zo over abortus, homoseksualiteit en prostitutie. Alleen in de laatste paar eeuwen liet een klein deel van de wereld het normale denken los en schoof het brutaal bestaande ordeningen aan de kant. Wie is hier nu eigenlijk een minderheid?