Chavez riep de overwinning vrij snel uit na het tellen van een groot deel van de stemmen. „Dit is een grote overwinning voor de revolutie”, schreeuwde de linkse leider vanaf het balkon van het presidentsgebouw in de hoofdstad Caracas tegen duizenden aanhangers in de stromende regen. „Lang leve de overwinning van het volk.”Hij beloofde door te gaan op zijn ingeslagen weg waarbij olie-inkomsten worden gebruikt voor allerlei sociale en medische voorzieningen in het land. Chavez (52) vroeg Jezus Christus om begeleiding tijdens zijn komende regeerperiode.

De presidentsverkiezing verliep zonder incidenten. Oud-minister van Financiën Teodoro Petkoff, een naaste adviseur van de oppositiekandidaat, zei dat de stemming „grotendeels openlijk en eerlijk” verliep en dat er slechts een paar meldingen zijn van electorale onrechtmatigheden. „De verkiezing is eerlijk door Chavez gewonnen, hoewel het natuurlijk bezwaarlijk blijft dat de president op grote schaal misbruik heeft gemaakt van het staatsapparaat en zijn eigen bevoegdheden om kiezers te paaien”, aldus Petkoff.

Hugo Chavez geeft sinds 1998 leiding aan Venezuela en behaalde zondag zijn derde opeenvolgende stembusoverwinning. Eerder liet de president doorschemeren van zins te zijn om de grondwet te wijzigen, zodat hij zijn ambtstermijn „tot in het einde der dagen” kan laten verlengen. Nog voor de jaarwisseling wil Chavez een commissie in het leven roepen die de gewenste constitutionele hervormingen moet formuleren.

Direct na de bekendmaking door de electorale autoriteiten van het verkiezingsresultaat gaf president Chavez er opnieuw blijk van dat hij het aanvankelijk louter nationalistische karakter van zijn zogeheten Bolivariaanse revolutie wil verleggen door aan te sturen op een socialistisch staatsbestel. „Venezuela is rood en niemand hoeft daarvoor bang te zijn. Socialisme is menselijk. Socialisme is liefde”, aldus het staatshoofd ten overstaan van een menigte volgelingen in Caracas.

De aanhoudende populariteit van Chavez staat ogenschijnlijk haaks op de talrijke aantijgingen uit binnen- en buitenland dat hij Venezuela als dictator bestuurt. ’Chavistas’ domineren het parlement, de rechterlijke macht en de meeste regionale bestuursorganen. Voorts bestempeld Chavez zijn tegenstanders steevast als pionnen of lakeien van de Amerikaanse regering.

Enkele maanden geleden baarde Chavez internationaal opzien door president Bush te vergelijken met de duivel. De Venezolaanse president deed dit tijdens een toespraak voor de Verenigde Naties.

Chavez’ populariteit is voor een belangrijk deel toe te schrijven aan de vele miljarden dollars die zijn regering uitgeeft aan sociale voorzieningen. Hoewel de economie van het land niet bijster veel produceert, bestaat er vanwege de aanhoudende megameevallers uit de olie-export geen tekort aan geld.

Niet alleen helpt de regering-Chavez de eigen door eerdere regeringen verwaarloosde bevolking, ook behoeftige landen in de regio kunnen op steun uit Venezuela rekenen. Volgens sommige berekeningen heeft Venezuela de afgelopen jaren Latijns-Amerikaanse landen met ruim 15 miljard dollar geholpen. Zo is de Venezolaanse staat een opkoper van anders amper verhandelbare Argentijnse en Boliviaanse staatsobligaties. Veel landen ontvangen gesubsidieerde olie uit Venezuela.

Chavez wil zich met deze ’ontwikkelingshulp’ invloed kopen en maakt er geen geheim van verkiezingen elders op het continent te sturen door geld en goedkope olie te beloven wanneer hem welgezinde kandidaten winnen, zoals onlangs nog het geval was in Ecuador en Nicaragua. Maar een poging van Venezuela om een zetel te krijgen in de VN-Veiligheidsraad mislukte nadat verschillende Latijns-Amerikaanse landen op het laatste moment minder enthousiast bleken om een ’enfant terrible’ uit hun midden een plek op het podium van de wereld te gunnen.

De herverkiezing van Chavez is minder prettig nieuws voor de Amerikaanse regering, die in stijgende mate bezorgd is over de vreemde vriendschappen die het Venezolaanse staatshoofd cultiveert. Zo is Chavez niet alleen innig bevriend met de Cubaanse dictator Fidel Castro -die hij ”vader” noemt- maar ook met de presidenten van Iran en Syrië. Voorts probeert Chavez actief contact te krijgen met het regime in Noord-Korea, waarbij zijn leidraad is dat de vijanden van Washington per definitie de vrienden van Caracas horen te zijn.