Alleen zij die zelf een kind hebben verloren, kunnen iets meevoelen van de pijn die de vader en de moeder van de achtjarige Jesse Dingemans doormaken. En dan nog is er verschil tussen het sterven van een kind door een ziekte of ongeval en het overlijden door een gruwelijke moord. Hier past feitelijk alleen stilzwijgen.Tegelijk is het onjuist om stilzwijgend aan de dramatische gebeurtenissen van vrijdagmiddag voorbij te gaan. Dat mag niet. Individu en samenleving zullen hun stem moeten verheffen tegen dit afgrijselijke gedrag. Het is ontzettend dat jonge kinderen zelfs niet meer veilig zijn in een school, een plaats waar ouders hen met een gerust hart achter moeten kunnen laten. Dat kan nooit geaccepteerd worden.

Dat het er op scholen soms hardhandig aan toe kan gaan, is bekend. Kinderen kunnen het elkaar moeilijk maken. Maar dat is van geheel andere orde dan het vermoorden van een jongen van acht jaar door een volwassene. Welk motief de dader ook heeft gehad, het is nooit te tolereren dat weerloze kinderen slachtoffer worden van bruut geweld.

Schietpartijen en moorden op scholen werden lang omschreven als Amerikaanse toestanden. In de achterliggende tien jaar zijn er in de VS verschillende drama’s geweest waarbij leerlingen omkwamen. Nog maar twee maanden geleden schoot een 32-jarige man vier meisjes dood op een school van de amish in Pennsylvania.

Inmiddels kan met bijna evenveel recht gesproken worden van Nederlandse toestanden. In december 1999 schoot een zeventienjarige jongen op de school De Leijgraaf in Veghel vijf mensen neer. Het motief was eerwraak. In januari 2004 vermoordde een leerling van het Haagse Terra College een conrector omdat hij vond dat de docent te hard had aangepakt. En dan vrijdag de moord op een jonge leerling van een basisschool in Hoogerheide.

Opmerkelijk daarbij is dat de incidenten zich niet uitsluitend voordoen in grote steden met achterstandswijken. Hoogerheide is een rustig Brabants dorp, waar de bevolking het in het algemeen goed met elkaar kan vinden. Desondanks vindt daar op klaarlichte dag een moord plaats op een onschuldig kind. Dat maakt duidelijk dat het geweld zich overal kan manifesteren.

Natuurlijk zal deze gruwelijke daad aanleiding zijn voor veel discussie en bezinning. Wellicht dat er komende dagen een stille tocht gehouden zal worden. Mogelijk dat de politiek zal oproepen tot het treffen van extra veiligheidsmaatregelen. Misschien zal in de maatschappij de roep aanzwellen om de straffen te verzwaren.

Dergelijke reacties zijn zeker niet misplaatst. Een stille tocht geeft lucht aan de opgekropte woede en het verdriet. Maatregelen om de veiligheid op scholen te verbeteren, zijn alleen maar toe te juichen. Zwaardere straffen kunnen beramers van moordaanslagen mogelijk afschrikken.

Toch is daarmee niet alles gezegd. De moord van vrijdag is een symptoom van het diepe verval van onze samenleving. Normloosheid en geweldpleging zijn, mede door de invloed van de moderne media, gewoon geworden.

De ophef over de moord in Hoogerheide is begrijpelijk. Maar bij eerdere geweldsincidenten was die ontzetting er ook. Achteraf moest worden gezegd: hard gekreten, snel vergeten. Alleen een werkelijke bezinning en bekering met concrete maatregelen zal aan dit gruwelijke geweld een halt kunnen toeroepen.