De meeste tabellen staan in Michiel de Jongs ”Staat van oorlog. Wapenbedrijf en militaire hervorming in de Republiek der Verenigde Nederlanden, 1585-1621”. Eindelijk komt het geschut aan bod en de vloot. Maar niet in actie. Het gaat De Jong erom hoe kanonnen en schepen worden gemaakt, wat ze kosten en hoe je eraan kunt verdienen. Evenmin als bij Erik Swart en Olaf van Nimwegen gaat het bij De Jong om mensen van vlees en bloed. Hoe het was om een dagje in de wapenfabrieken van de Trippen te werken of op kantoor bij De Geer komt de lezer niet te weten. Maar wat het kost om een oorlogsbodem te bouwen of uit te reden en wat buskruit op de markt doet - dat staat allemaal in de ’Dikke De Jong’ .

De auteur heeft ontdekt hoe oorlog en vrede door elkaar heen lopen. Zo blijken admiraliteiten de VOC een belangrijk handje te helpen om de kostbaarheden te kunnen beschermen. Als het Twaalfjarig Bestand wordt gesloten, vallen legerbestellingen terug maar neemt die van de vloten in verband met de Levant, de walvissen en de koloniën fors toe. Dat de Republiek ter zee zo’n sterke vuist kon maken blijkt ook alles te maken te hebben met het ontwikkelen van nieuwe oorlogsschepen door Liorne. Hij bedacht al de fluit, een superschip dat ruim, snel en goedkoop was en ontwierp ook de Nederlandse galjoenen, waarop fors meer kanonnen konden worden geplaatst. Hiermee vult De Jong een belangrijke leemte in onze kennis over leger en vloot samen.