In ”Waar is de Tachtigjarige Oorlog gebleven?” neemt Jan Blokker de lezer mee op zijn tochten, hoofdzakelijk langs plaatsen waar de Opstand tot 1600 fel heeft gewoed. Dus naar de slagvelden van Mook, Heiligerlee en Nieuwpoort, de plek waar de Geuzen in Den Briel en de Spaanse Mondragon in Zeeland aan land kwamen. Hij legt precies de vinger op de zere plek bij Swart en Van Nimwegen: wat het papier is voor de tabel, is het landschap voor het leger. Blokker heeft een heerlijke pen, het boekje is fantastisch geïllustreerd, en hij deinst niet terug voor grappige actualiseringen. Zo noemt hij Oranje de vleesgeworden oecumene, een uitdagende vondst.

Maar ook hier gaat de schoen wringen: Blokker schrijft voorin dat hij „niet helemaal volgens de strikte regels van de wetenschap” te werk gaat. Dit is zacht uitgedrukt, want doordat hij zich verlaat op oudere werken -vooral de 19e-eeuwers Fruin en Motley worden vaak aangehaald- schrijft hij de gekste dingen en hij gaat dan veel te kort door de bocht. Bijvoorbeeld dat Oldenbarnevelt werd vermoord omdat hij geen goede calvinist was; dat Maurits de enige goede militair was uit het Oranjehuis; dat bij Heiligerlee de oorlog begon; dat in 1600 de enige echte veldslag was of dat de Tachtigjarige Oorlog vooral een oorlog was tussen katholieken en protestanten.

Dat neemt niet weg dat Blokker laat zien waarin een klein land groot kan zijn: Nederlanders mogen best een beetje trots zijn op het verleden. Als ”plaatsen van herinnering” (zo heet ook een nieuwe serie serieuze geschiedenisboeken) duidelijker worden gemarkeerd door beeld, monument of informatiebord, wordt de oorlog helder voor de dagjesmens en de toerist.