Dansen tegen aids
Politici en kiezers weten sedert zaterdag dat de CDA’er Hoekstra informateur is. Hij onderzoekt welke combinatie van partijen de beste kans biedt voor een nieuwe regering. Het is inmiddels nodig te beseffen dat de wereld nog grotere problemen kent dan het in elkaar timmeren van een nieuw kabinet. Over een paar dagen, op 1 december, is het Wereldaidsdag.
Die dag vormt een erfenis van de VN-wereldtop over aids in 1988. Bij het instellen ervan waren 140 ministers van gezondheidszorg betrokken. In 2000 spraken 189 regeringsleiders af om vóór 2015 de belangrijkste wereldproblemen werkelijk aan te pakken. Een van de VN-millenniumdoelen betreft het terugdringen van aids. In het jaar 2015 zou de verspreiding van aids stopgezet moeten zijn.Het lijkt er niet op dat dit doel haalbaar is. Aids kostte in 2005 meer dan 3 miljoen mensen het leven. Dat wil zeggen dat er wereldwijd zes mensen per minuut aan die vreselijke ziekte stierven. Maar tegelijkertijd kwamen er in 2005 5 miljoen nieuwe besmettingen bij. Elke minuut raken tien mensen geïnfecteerd. Zulke getallen zouden relatief rustig levende Nederlanders moeten verbijsteren.
Hoe zit het nu met de aandacht voor aids? Lang onttrok menig orthodox calvinist zich aan dit leed. Mensen die besmet raakten, zouden dat per definitie te wijten hebben aan hun ”zondige leefwijze”. Gelukkig veranderde die opvatting. Weliswaar kunnen homoseksualiteit en prostitutie een rol spelen bij infectie, maar daarmee is niet alles gezegd. Talloze onschuldige kinderen worden besmet geboren.
Toch lijkt -na de eerste commotie rond aids van een aantal jaren geleden- de publieke belangstelling over haar hoogtepunt heen. Nederlanders zetten zich nog altijd in voor liefdadigheidsdoelen. Ook voor de bestrijding van aids. Maar er ontstond tegelijkertijd -en dat gaat gereformeerden niet voorbij- steeds meer een cultuur dat wie iets geeft iets grijpbaars, iets moois terug moet krijgen.
Zo dansten 10.000 jongeren zaterdag in Arnhem ruim 430.000 euro bij elkaar. Ongetwijfeld: met veel plezier. Via een live verbinding zagen zij hoe andere jongeren in Tanzania, Nigeria, Duitsland en Egypte hetzelfde deden. Bij een foto in een bekend ochtendblad stond dat diskjockey Tiësto het publiek opzweepte. Is dat een goede methode om geld bijeen te brengen voor het bestrijden van aids?
Zimbabwe is een van de landen die het zwaarst door aids zijn getroffen. Brood blijkt lokaal dagenlang niet beschikbaar. Evenmin als margarine, meel en suiker. Benzine is uiterst schaars. Aids doodt wie niet van honger sterft. Armoede, aids en de machtspolitiek van dictator Mugabe vormen de belangrijkste problemen achter de ellende. Is vermaak dan het geëigende middel om geld bijeen te brengen?
Zuid-Afrika heeft het aidsprobleem lang genegeerd. Geruime tijd noemden blanken aids een kwaal voor zwarten. Dat is niet waar. President Mbeki deed aids aanvankelijk af als armoedeprobleem. Volgens critici realiseerde hij zich dat het erkennen van een epidemie de staat op kosten zou jagen. Vanaf 2002 keerde het tij. Moeten gevers iets terug ontvangen -desnoods alleen dansplezier- voor hulp?
Ongeveer tegelijk met de berichten over het dansfeest in Arnhem haalden de prijzen bij De Lotto het nieuws. Drie Lottospelers bereikten in november de status van multimiljonair door het winnen van de jackpot. Het is niet nodig om te zeggen dat de opbrengst van het dansfeest daarbij vergeleken schamel is. Maar de vraag of Nederlanders bereid zijn te geven zonder terug te ontvangen lijkt dringend.
Laat het kabinet dat Hoekstra bezig is in elkaar te timmeren niet al te scheutig zijn in het toelaten of subsidiëren van zondig plezier. Aandacht voor het verantwoord lenigen van nood in de wereld is echter een must.