De EU breidt op 1 januari opnieuw uit, met Bulgarije en Roemenië. Het zijn de achterblijvers uit Oost-Europa. De overige ex-communistische landen uit die regio sloten op 1 mei 2004 al aan, maar genoemde aspirant-leden bleken toen niet klaar en moesten daarom langer in de wachtkamer verkeren.Het is trouwens met de hakken over de sloot. Het laatste voortgangsrapport over de hervormingen in beide naties toont aan dat de huidige situatie vraagt om veel verbeteringen, bijvoorbeeld in de strijd tegen de corruptie. Niettemin ging het licht op groen. Daar viel, na toezeggingen in het verleden over het tijdstip van de toetreding, met goed fatsoen niet aan te ontkomen. Het leert wel om bij een volgende kandidaat voorzichtiger te zijn met het doen van beloftes.

Hoe dan ook, twee lidstaten erbij vanaf 2007. Dat betekent tevens een verdere vergroting van de Europese Commissie, het dagelijks bestuur van de EU, want volgens de geldende verdragsbepalingen vaardigt elk land iemand af naar dat college. Het telt straks 27 personen. Dat het met een zo omvangrijk gezelschap moeilijker is om zaken te doen, daarover hoor je niets. Wel lijkt het een probleem om iedereen aan het werk te houden, in die zin dat alle teamgenoten een portefeuille hebben met, vanuit politiek oogpunt, enig gewicht.

De Bulgaarse Kuneva beheert na de uitbreiding Consumentenbescherming. De Cyprioot Kyprianou levert dat vakgebied in. Voor hem rest Gezondheid. De Roemeen Orban krijgt Meertaligheid onder zijn hoede, een dossier dat tot dusver onder de verantwoordelijkheid van de Slowaak Figel ressorteerde.

Die verdedigde de afsplitsing door te benadrukken hoe belangrijk dit beleidsaspect in de EU is. De officiële documenten verschijnen in alle talen, allerlei brochures eveneens. Inderdaad, daarvoor zijn enorm veel mensen nodig. En natuurlijk is het goed om te stimuleren dat burgers een woordje over de grens spreken. En zeker, de taal vormt een onderdeel van de identiteit van een lidstaat. Allemaal waar, maar om daar nu een commissaris fulltime mee te belasten, dat gaat wel erg ver.

Vanuit Roemenië klinkt geen protest tegen de toekenning van dit ondermaatse pakket. Niet vreemd. De regering in Boekarest kan beter zwijgen, want zij maakte geen beste beurt door, zonder overleg met Brussel, eerst Vosganian te nomineren. Die raakte meteen beschadigd door geruchten over contacten met louche zakenlieden en met de gehate geheime dienst Securitate. Er zat niets anders op dan zijn kandidatuur in te trekken.

Er zijn meer spelers van de club van Barroso, veelal die uit de nieuwe lidstaten, die vrijwel onzichtbaar blijven als gevolg van hun beperkte taken. En in de pers van onze zuiderburen circuleerde recent het bericht dat de Belgische commissaris Michel, met de post Ontwikkeling en Humanitaire Hulp, overweegt om volgend jaar terug te keren naar de nationale politiek, omdat hij vindt dat hij momenteel te weinig omhanden heeft.

Kortom, het wordt tijd om de Commissie te versmallen, al zal dat betekenen dat niet meer elk land altijd is vertegenwoordigd binnen de instelling waar onder meer de voorstellen voor Europese wetgeving worden geboren. De tekst voor een EU-grondwet voorzag in een inkrimping, met een roulatiesysteem zonder onderscheid tussen grote en kleine lidstaten. Maar zoals we allen weten, sneuvelde dat concept door het afwijzende oordeel bij de referenda in Frankrijk en Nederland. Het lijkt op dit punt in ieder geval nuttig de discussie over de beoogde aanpassingen binnen de Unie weer op te pakken.