The Australian
De grote Australische krant verwelkomt de uitspraak van de Chinese VN-ambassadeur Wang Guangya, die vorige week zei dat „niemand” Noord-Korea zal beschermen in zijn slechte gedrag.„De doorgaans standvastige diplomatieke steun van Peking zakt weg als Korea’s gedrag extremer wordt en minder goed valt te rechtvaardigen door een opkomende wereldmacht die als Aziës woordvoerder en diplomatieke leider wil worden gezien.

De toenemende isolatie van het regime-Kim is vorige week nog verergerd door het vooruitzicht dat zijn meeste gehate buurman, Japan, probeert de relaties met China en Zuid-Korea te stabiliseren.”

Daily Yomiuri
De Japanse krant gaat in op de bezoeken die de nieuwe premier Shinzo Abe bracht aan China en Zuid-Korea. De redactie twijfelt er nog sterk aan of de regering in Peking het andere communistische regime zal loslaten.
„Intussen blijft China weigeren Noord-Korea sancties op te leggen. Zolang China op dit punt geen kleur wil bekennen, blijft het uit de pas met de andere landen over Noord-Korea en zal het moeilijk zijn Pyongyangs roekeloze gedrag te stoppen.

Abe moet proberen vaker dit soort gesprekken met Chinese leiders te houden en China onder druk zetten om de leiding te nemen in het overtuigen van Noord-Korea zich verantwoord te gedragen.”

De Standaard
In België woedt de discussie of het Vlaams Blok afgelopen zondag bij de verkiezingen nu heeft gewonnen of niet. De Vlaamse krant vindt van niet. In belangrijke steden als Mechelen, Gent en Antwerpen werd de extreem rechtse partij door andere overtroefd.

„Dat betekent meteen dat de verkiezingen van 8 oktober voor de eerste keer in dertien stembusgangen geen feest werden voor Vlaams Belang. Ten opzichte van 2004 moet de partij stemmen inleveren. (…)

Betekent dit dat de vele reële samenlevingsproblemen waarop Vlaams Belang in de voorbije jaren is blijven hameren, verdwenen zijn? Geenszins.

Het zou van een misplaatste hoogmoed en immense domheid getuigen als de klassieke partijen zich nu in zelfvoldaanheid zouden wentelen. De uitdagingen die de gemeentebesturen, met name in grotere steden, straks moeten aanpakken, zijn immens.

De les van deze verkiezingen is in de eerste plaats een hoopvolle les. In Antwerpen, Gent en Mechelen -maar ook in steden als Brugge, Leuven, Oostende of Hasselt- heeft de Vlaamse kiezer goed bestuur beloond.”

Le Figaro
In de Franse krant analyseert Alain Barluet de procedure waarmee de Zuid-Koreaan Ban Ki Moon de opvolger is geworden van VN-secretaris-generaal Kofi Annan.
„Opnieuw is de benoeming van de secretaris-generaal het resultaat van een nogal obscure mix van persoonlijke en geopolitieke ingrediënten, zeer nauwkeurig gezeefd in de geheime samenkomsten van de vijf vaste lidstaten van de Veiligheidsraad. De ene na de andere pretendent trok zich uiteindelijk terug. (…)

„Hier telt de wet van de kleinste gemene deler”, vatte een Franse diplomaat samen. (…)

Eén ding is zeker: Als Ban de ingezette hervormingen wil voortzetten, en als hij zowel bestuurder als diplomaat wil zijn, moet hij voor grotere manoeuvreerruimte strijden met de lidstaten, voornamelijk tegen de machtigste onder hen, de Verenigde Staten.”

The Economist
Het Britse weekblad heeft opgevangen dat Ban Ki Moon, momenteel nog minister van Buitenlandse Zaken van Zuid-Korea, meer een droge bestuurder is dan een groot visionair. Maar dat is juist wat de Verenigde Naties op dit moment nodig hebben.

„Veel mensen denk dat de VN een soort wereldregering is, die internationaal recht afkondigt met hetzelfde gezag als een nationale regering dat met nationale wetten doet.

Maar natuurlijk is dat niet zo, omdat de VN nu eenmaal de legitimatie van een gekozen regering missen en het ook zonder middelen tot afdwinging doen. Een secretaris-generaal die denkt dat het anders is, botst al snel op de werkelijkheid van de macht.

Denk eraan dat zelfs de veelgeprezen Hammarskjöld (secretaris-generaal in de jaren vijftig, red.) een stille start maakte en achter de schermen zijn waarde als bemiddelaar moest bewijzen, voordat hij het vertrouwen van de grootmachten ontving.

Niets in zijn verlezen suggereert dat Ban van dat formaat is. De baan is daarom misschien wel te groot voor hem. Maar hij begint met enkele voordelen, waarvan er een is dat hij zowel de steun van de Verenigde Staten als van China heeft.

Als hij inderdaad de jaknikker is waarvoor zijn critici hem houden, zal hij spoedig de onmogelijkheid ontdekken zowel ja te zeggen tegen de gevestigde supermacht als tegen diens opkomende rivaal.”

Samenstelling: Evert van Vlastuin