Met een bonzend hart stond ik voor de deur van Vrouwke Klapwijk, de schrijfster van ”Koosje en de zieke zeehond”. Het is best wel spannend om zo’n bekend iemand uit mijn eigen dorp Voorthuizen te interviewen. Maar mevrouw Klapwijk was heel aardig. Het gesprek viel me alles mee. ”Koosje en de zieke zeehond” gaat over een meisje van mijn leeftijd. Tijdens een vakantie op Texel gaat ze jutten op het strand en vindt ze een jonge, vermagerde zeehond. Samen met haar ouders brengt ze de zeehond naar het zeehondenopvangcentrum Ecomare. Daar leert Koosje dat er voor de verzorging van al die zeehonden veel geld nodig is. Samen met een paar kinderen op de camping organiseert ze een zeskamp. De actie brengt veel geld op en later mag Koosje haar zeehond weer terugbrengen naar de Waddenzee.

Bent u zelf wel eens op Texel geweest?
„Jazeker, toen het boek net uit was, hebben mijn man en ik een exemplaar naar Salko gebracht. Hij is de man van Ecomare die Koosje allerlei dingen over zeehonden vertelt. Voordat ik dit boek ging schrijven, heb ik op Texel ook veel met hem gepraat. Alles heb ik opgeschreven, zodat ik dat later in dit boek kon verwerken.”

Ging u toen ook jutten?
„Nee. Dat deed ik wel toen ik op vakantie in Zeeland was. Tijdens een storm liepen we langs het strand om te kijken wat er was aangespoeld.”

Bestaat de camping van Koosje ook echt?
„Nee, en de straat waaraan hij ligt ook niet. Niets van wat Koosje meemaakt, is echt gebeurd. De informatie over Ecomare en de zeehonden klopt wel precies.”

Wat is eigenlijk met het geld gebeurd dat Koosje met de zeskamp heeft opgehaald? Dat staat niet in het boekje.
„Het is naar Ecomare gegaan zodat de zeehonden weer genoeg vis konden eten om te groeien.”

Hebt u iets met zeehonden?
„Eerst niet, maar toen ik eenmaal met het boek begon, vond ik ze steeds leuker worden. Zeehonden hebben iets vertederends, ze kijken zo lief.”

Waarom staat er niets over de Heere in het boek?
„Dat vond ik niet nodig. Het had gekund, maar het deed niet terzake in dit verhaal. Koosje gelooft wel in de Heere, dat staat in de andere deeltjes van de serie over Koosje.”

Hoe lang doet u erover om een boek te schrijven?
„Over ”Koosje en de zieke zeehond” heb ik zes weken gedaan. Dunnere boekjes, zoals die van de serie over Bas, schrijf ik in drie weken.”

Vindt u het leuk als kinderen uw boeken lezen?
„Heel erg leuk. Ik ben elke week drie dagen op stap om op scholen en in bibliotheken over mijn boeken te vertellen. Dan vertellen kinderen wat ze ervan vinden. Ik heb tot nu toe 54 boeken geschreven, dus veel kinderen hebben wel iets van mij gelezen.”