Met haar boek ”Ben zo terug” debuteert Sarah Weeks in Nederland bij Lemniscaat. Ze werd in 2004 in de Verenigde Staten terecht onderscheiden met ”Best Book for Young Adults”. Weeks presteert het een wereld te scheppen waarin mensen met grote beperkingen erin slagen volwaardig te communiceren. Heidi’s moeder kent maar 23 woorden. „Ze is te vergelijken met een machine waar geheimzinnige dingetjes kapot of beschadigd zijn of ontbreken”, legt Bernadette, een buurvrouw die zich over Heidi en haar moeder ontfermt, uit. Bernadette heeft zelf ook een probleem: sinds de dood van haar vader durft ze de straat niet op.

Eén woord van Heidi’s moeder blijft onbegrepen: Zof. Het lijkt verband te houden met Heidi’s raadselachtig verleden. Als ze oude foto’s vindt en haar moeder het woord blijft herhalen, wil Heidi naar de plek waar de foto’s genomen zijn. „Ben zo terug”, zegt ze tegen Bernadette, die bij haar moeder blijft. „Je wilt dat ik ”Zof” vergeet. Maar dan word ik net als mama. Met allemaal ontbrekende stukjes.” Heidi ontdekt op haar lange, moeilijke zoektocht niet alleen waar ze vandaan komt, maar ook dat mensen met een verstandelijke beperking kunnen liefhebben, ook al beschikken ze niet over de mogelijkheid dit onder woorden te kunnen brengen. Weeks maakt die liefde bijna tastbaar.