Het uiterlijk maakt meteen de tongen los. De Civic is een vijfdeurs met een coupévormige koets. Dat effect wordt versterkt door de in de raamstijl opgenomen portiergreep achter. Het front is laag en trekt de aandacht door de lichtbalk die over de volle breedte loopt. De trapeziumvorm uit de voorbumper is ook achter terug te vinden, waar de verlichting eveneens over de volle breedte loopt. Opmerkelijk is bovendien de achterklep met een ruit in twee delen. De Civic is binnen het Hondaprogramma beslist vernieuwend door zijn design en gaat zeker niet vervelen.Achterbank
In het interieur maakt het Japanse merk ook een gewaagde stap. Het klimaatsysteem en de audio-installatie zijn in het dashboard opgenomen. Bovendien is het instrumentarium helemaal digitaal en hebben de verschillende informatieclusters elk hun eigen diepte. Dit geeft een driedimensionaal effect. Bezwaren voor deze oplossing zijn er niet. Wel is het even wennen aan de functies van de diverse bedieningsknoppen. Maar wie eenmaal zijn draai gevonden heeft, weet in de Civic snel de weg te vinden.

De vorige Civic was een stuk langer, maar de sportiever ogende laatste generatie heeft door een aantal slimme vondsten een nagenoeg gelijke binnenruimte. De stoelen staan relatief laag en de lengte van de zitting is goed. Ook de verstelmogelijkheden zijn toereikend. De achterbankconstructie is ronduit uniek. In de normale positie is er voor twee volwassenen volop ruimte, alleen zal de allerlangste met de kruin het dak raken.

De bank kan op de normale manier in delen neergeklapt worden om de bagageruimte verder uit te breiden. De zitting klapt tegen de in positie staande rugleuning. Hierdoor is de volledige wagenvloer onder het zitvlak te gebruiken voor bagage. Een mountainbike past er zonder het voorwiel probleemloos in en wat te denken van een trouwe viervoeter die in de Civic comfortabel laag kan instappen? De bagageruimte zelf is met 456 liter enorm voor deze klasse en dan is er ook nog sprake van een dubbele bodem onder de vloer.

Hindernis
De 2.2 liter i-CDTi behoort met zijn 140 pk tot een van de fijnste 4-cilinder diesels van dit moment. Geen probleem om hiermee vlotte prestaties te halen, zonder veel rumoer en met een keurig verbruik van 1 op 15. Eigenlijk is deze motor te groot, een leuke 1.6 motor was voldoende geweest.

De Civic heeft een McPhersonvoorwielophanging en een voor Europa gebruikelijk torsieas achter. Voor korte ritten: prima; met hoge snelheid over de Duitse autobaan: geen probleem; strak geasfalteerde bochten: kinderspel. Maar Honda heeft het onderstel iets te sportief afgesteld en dat betekent dat het comfort te wensen over laat wanneer de auto over veelvuldig opgelapte asfaltwegen, kinderkopjes en ander oneffen plaveisel rijdt. De koets gaat dan onrustig deinen. Jammer.

Verder valt op dat het zicht naar achteren verre van optimaal is. Via de achteruitkijkspiegel kijkt de bestuurder door het onderste deel van de achterruit. Bij het rechts over de schouder kijken vormt de brede C-stijl een onoverkomelijke hindernis. Verder valt op dat het testexemplaar hier en daar wat lichte bijgeluidjes laat horen en dat past toch niet bij het kwaliteitsimago van een Japanse topper.

Honda positioneert de Civic aan de bovenkant van de middenklasse, maar de i-CDTi kan met een prijs tussen de 27.990 en de 32.150 euro toch prima met de concurrentie mee.