Wat mag nu wel en wat er nu niet op de dag des Heeren? Bruce Ray, predikant in Amerika, heeft niet direct de bedoeling om op deze vraag een antwoord te geven. In ”Laat ons de rustdag wijden” geeft hij Bijbels en eenvoudig verwoord aan met welke bedoeling de Heere de rustdag heeft ingesteld. We hebben dit onderwijs hard nodig. Wij, de rusteloze bewoners van een moderne, opgejaagde wereld. We snakken allemaal naar rust en we zoeken die op de verkeerde plaats. De schrijver aarzelt niet om heel persoonlijk te zijn. Hij vraagt: „Is de rustdag voor mij de fijnste dag van heel de week of de vervelendste dag?”

Heel mooi en helder wordt in dit boekje de Bijbelse lijn over de rustdag weergegeven. In de twee kernhoofdstukjes wordt de ontwikkeling van de sabbat geschetst. Dat is Bijbels onderwijs. En geheiligd Bijbels onderwijs verlost ons van wetticisme en losbandigheid.

Er zijn al heel wat sabbatstwisten geweest, sabbatsoorlogen noemt de schrijver ze. Hij vertelt ons wat daar de oorzaak van is. Opstandige mensen willen niet rusten in Gods werk. Net als onze eerste voorouders willen we onze eigen god zijn en rusten in ons eigen werk. De natuurlijke mens wil niet rusten in Gods volbrachte werk in Christus.

Hierboven schreef ik over de Bijbelse lijn van dit boekje. De auteur wijst op vier stadia in de openbaring van de sabbat. De eerste twee stadia vinden we in het Oude Testament, namelijk de scheppingssabbat (zie Exodus 20:11) en de exodussabbat (zie Deuteronomium. 5:15). Het eenzijdige scheppings- en verlossingswerk van de Heere moet herdacht en gevierd worden in rust en verkwikking. Dat is het doel van de Heere met de rustdag. Daarvan heeft de levende kerk in de oude bedeling gezongen in haar sabbatspsalm: „Want Gij hebt mij verblijd, HEERE! Met Uw daden, ik zal juichen over de werken Uwer handen.”

Eeuwige sabbat
Op verantwoorde wijze wordt daarna de lijn doorgetrokken naar het Nieuwe Testament. Daar zien we de opstandingssabbat en de verwijzing naar de eeuwige sabbat. Heel duidelijk zien we dat de nieuwtestamentische openbaring verborgen is in het Oude Testament en dat het Oude Testament wordt verklaard in het Nieuwe.

Zo neemt dit boekje de lezer mee naar de bedoeling van de sabbat. De sabbat is een gedenkteken van de schepping en van de verlossing. De grote daden Gods in Christus staan in het middelpunt. Daarom is de eredienst de kern van de sabbat. Ik vind dit boekje goed, echt Bijbels, omdat de werken Gods in Christus in het midden staan. Omdat Christus, de ware rust, in het midden staat. De hele Schrift is met Zijn Naam vervuld, dus ook het sabbatsgebod.

We lezen over de verwording en de verzieking van de dag des Heeren door de rabbi’s. Zij hebben het vieren van de rustdag veranderd in klagen, en de vrijheid in slavernij. De schrijver wil steeds weer benadrukken dat de Heere de sabbat bedoelt als een heilige, vreugdevolle dag. De Heere bedoelde nooit een lange, saaie, vervelende dag. Dat hebben de rabbi’s ervan gemaakt.

Opmerkelijk vond ik de opmerking van de auteur over Assyrië en Babylonië. Ook in die landen kende men een sabbat. Dat was voor hen een vervelende dag, geen dag van rust en blijdschap. In die landen -en daar niet alleen- onderhielden ze de sabbat uit vrees voor onheil en uit angst voor de demonen. Israël heeft er in de ballingschap heel wat van meegenomen.

Opmerkelijke zinnen
Vaak bleven er zinnen uit dit boekje bij haken. Ik denk aan deze zin: „Iedereen die op de sabbat werkt, loochent in feite dat God de Schepper is. Daarmee verwerpt hij ook het uit genade zalig worden. De straf van dat verwerpen van God en Zijn genade is altijd de dood.”

Aan het einde krijgen we vier algemene principes mee uit Gods Woord. Hier zijn ze: „Houd de sabbatdag heilig, met blijdschap, oprecht en gewillig.” Hoe kom ik daaraan? „Komt allen tot Mij, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.” Christus is de rustdag. Aan het eind van elk hoofdstukje is een aantal vragen opgenomen. Daarom is dit boekje ook geschikt voor bespreking in gezinnen en op kringen.