Janoekovitsj was eind 2004 bij de presidentsverkiezingen de belangrijkste rivaal van Joesjtsjenko. Janoekovitsj won de stembusstrijd, maar de oppositie onder aanvoering van Joesjtsjenko repte van enorme stembusfraude. Als gevolg van massale protesten, die de Oranje Revolutie zouden gaan heten, kwam er een nieuwe stemronde die door Joesjtsjenko werd gewonnen.Na de parlementsverkiezingen in maart dit jaar, die eigenlijk geen echte winnaar opleverde, voerde Joesjtsjenko’s partij Ons Oekraïne en de partij van de ’Oranje’ ex–premier Joelia Timosjenko maandenlang coalitieonderhandelingen met de Socialistische Partij. Eind juni leek de zaak eindelijk beklonken, maar de socialisten besloten op het laatste moment toch van partner te wisselen en met de Partij van de Regio’s van Janoekovitsj in zee te gaan.

Het nieuwe meerderheidsblok van de Partij van de Regio’s, de socialisten en de communisten schoven Janoekovitsj naar voren als kandidaatpremier, maar de president verzette zich daar tot dusver tegen. Hij vreesde dat zijn pro–Westerse koers zal ontsporen en hij dreigde nieuwe verkiezingen uit te schrijven.

Joesjtsjenko is nu overstag gegaan omdat Janoekovitsj een principeakkoord zou hebben getekend dat de politiek gericht op Europese integratie en markthervormingen waarborgt. Welke concessies de president precies heeft afgedwongen van zijn rivaal is niet bekendgemaakt.