De zoon van Mahmood Hussain was een van de vier zelfmoordterroristen die vorige zomer aanslagen pleegden op het openbaar vervoer van de Britse hoofdstad en 52 mensen mee de dood in sleurden. Sindsdien heeft een niet-aflatende stroom journalisten een bezoek gebracht aan het kleine uit rode baksteen opgetrokken rijtjeshuis van Hussain in een van de Victoriaanse arbeiderswijken van Leeds.„Ze komen nog steeds”, zegt Hussain tegen het persbureau Associated Press. „Ze komen uit alle uithoeken van de wereld, maar we hebben hun niets te zeggen.”

Een jaar na de dodelijke aanslagen zijn de bewoners van de wijken Beeston en Holbeck het zat zich te moeten verontschuldigen en het bedevaartsoord te zijn voor nieuwsgierigen die op zoek zijn naar antwoorden op vragen over de terreurdaden. Voortdurende politieonderzoeken hebben weinig opgeleverd: er zijn geen medeplichtigen gearresteerd die mogelijk bij de aanslagen betrokken waren.

De achterdocht en beschuldigende blikken van buitenstaanders hebben de verdeeldheid in deze oude wijken, die al gebukt gingen onder armoede en botsende culturen, alleen maar vergroot.

Bewoners voelen zich in de steek gelaten door hun politieke leiders en beschrijven hun wijken als probleembuurten, waar Aziaten, blanken, West-Afrikanen en sinds kort ook steeds meer Oost-Europeanen naast elkaar leven, en waar de problemen alleen maar toenemen.

„Er is zo veel veranderd”, zegt Mohammad Zahir (26), een religieuze man met een vlassige baard en een mutsje op zijn hoofd. „Iedereen heeft het gevoel in de gaten te worden gehouden en dat is een onrecht tegen de mens.”

Zahir investeerde geld in een boekwinkel waar Hasib Hussain en twee andere daders, de 30-jarige Mohammed Sidique Khan en de 22-jarige Shehzad Tanweer, regelmatig bij elkaar zouden zijn gekomen. De drie mannen brachten samen veel tijd door in Beeston. Ze sportten in de kelder van de plaatselijke moskee, en discussieerden over het geloof - en, in het geval van Hussain, rookten wiet met vrienden.

De vierde dader, de 19-jarige Germaine Lindsay, een Brit van Jamaicaanse afkomst, liet zich ook vaak in de wijk zien.

Beeston, grotendeels bevolkt door immigranten uit Pakistaans Kasjmir, kenmerkt zich door de vele Halalslagers en exotische groente- en fruitwinkels. Uit de kleine arbeiderswoningen stijgt de geur van curry op en Pakistaanse jongeren hangen rond en roken een sigaretje. Aan de overkant van de straat gebeurt datzelfde, alleen zijn de jongeren aan die kant blank en drinken ze er alcohol bij.

„Er is hier niets te doen”, zegt de werkloze 21-jarige Rashid Hussain, die voor zijn huis, leunend tegen een taxi, staat te roken.

Hoewel veel jonge moslims hier niet bepaald vroom zijn -ze rijden liever rond in hun gepimpte auto’s op zoek naar vrouwelijk schoon dan dat ze naar de moskee gaan- verdedigen ze de islam, die volgens hen onder vuur genomen wordt door de Britse autoriteiten en de pers, met verve.

Adam Ogilvey, een plaatselijk raadslid, zegt dat parlementsleden in de nasleep van de aanslagen veel beloftes hebben gedaan, maar weinig echte hulp hebben geboden. „Er gebeurt wel wat, maar niets wezenlijks, om eerlijk te zijn”, zegt hij.

Na de aanslagen zette het Britse ministerie van Binnenlandse Zaken met veel bombarie een werkgroep op om het extremisme onder moslims aan te pakken, en in november kwam het met een rapport waarin het een reeks voorstellen uiteenzette, bedoeld om betrokkenheid bij en integratie met de rest van de samenleving te bevorderen.

Zes maanden later is er weinig veranderd, zeggen jonge moslims. Neem Rochdale, een stad op 50 kilometer van Leeds, waar veel Aziaten ook vrijwel afgezonderd van de rest van de samenleving in hun eigen gemeenschappen leven. Mohammed Shafiq (22), die aan het hoofd staat van een vrijwilligersorganisatie die jonge aan drugs verslaafde moslims helpt, vindt dat de regering jongeren in de kou laat staan.

„Juist die mensen met wie ze zich bezig zouden moeten houden, laten ze links liggen”, zegt hij.

Extremisten spinnen garen bij de teleurstellingen en er zullen opnieuw aanslagen worden gepleegd, meent Shafiq. Moskeeën zijn volgens hem grotendeels het domein van groepen oudere moslims, terwijl de tweede generatie wordt genegeerd.