Verpleeghuis Seewende in Nunspeet baadt deze ochtend in het zonlicht. De tuin van het huis ligt er keurig aangeharkt bij, voor de meeste ramen zijn de zonneschermen al naar beneden. Een groot informatiebord bij de ingang van het terrein maakt bezoekers duidelijk dat er deze periode een aantal bouwactiviteiten staat gepland. Dat alles onder het motto ”Een huiskamer om in te wonen”.Jennie Schutte komt met een dikke map ”Notulen hoofdenberaad” naar buiten gestapt. „Ik moet naar een werkbespreking in Elburg”, lacht het hoofd van de psychogeriatrische afdeling. „Maar dat er meer geld naar onze sector moet, is duidelijk. Ik werk al dertig jaar in de gezondheidszorg, maar met al die bezuinigingen houdt het een keer op.”

Haar afdeling telt dertig patiënten. Het totaalaantal functie-eenheden is 24. „Ik zou graag meer geld hebben om meer handen aan het bed te krijgen. Onze mensen moeten keihard werken. Niemand zit hier uit zijn neus te eten.”

Schutte wijst als voorbeeld naar een jonge vrouw achter het raam. „Die is dementerend en claimt mij de hele tijd. Je hebt er echter zeer weinig tijd voor. Dat geeft mij geen tevreden gevoel.”

Ook op de somatische afdeling is het aanpoten, weet het afdelingshoofd. „Vooral ’s avonds is het pittig. Dan werken daar drie mensen. Die moeten dertig bewoners op bed leggen. Als er een aantal patiënten tegelijk naar de wc wil, om andere zorg vraagt of zich gewoon niet lekker voelt, heb je een groot probleem. Dan ren je de hele tijd rond.”

Directeur Jitske Smit van Zorgverlening Het Baken -waar Seewende een onderdeel van is- is ook blij met het rapport. „Nu is objectief aangetoond wat onze branche al jaren roept. De spons is al tien keer door een wringer gehaald. Die is nu echt droog. In Den Haag denken ze soms dat wij een euro twee keer kunnen uitgeven. Dat beeld moeten ze nu maar eens bijstellen.”

Om de begroting sluitend te krijgen en het hoofd boven water te houden, moest Smit de laatste keer met name ingrijpen in de ondersteunende diensten. „Onze bewoners hebben geen zorg tekort gekregen, maar wel aandacht. Dat knijpt.”

Investeringen in aandacht, goede zorg en bekwaam personeel zijn nodig, stelt de directeur. „Onze medewerkers hebben een zware baan en verdienen begeleiding. Het verbeteren van hun deskundigheid komt de patiënt ook ten goede.”

Waar gaat het fout als de Kamer besluit toch geen extra geld vrij te maken? „De Kamer roept snel ach en wee als het ergens in het land fout gaat. Als ze eisen aan de kwaliteit van de zorg stellen, moeten daar ook financiële middelen tegenover staan. Zijn die er niet, dan moeten de eisen omlaag. En zullen wij als Nederlanders genoegen moeten nemen met minder zorgkwaliteit.”