Dat blijkt maar weer eens uit de Kamervragen die de PvdA aan minister Remkes van Binnenlandse Zaken stelt. Aanleiding vormen de bedreigingen van een columnist van het Goerese huis-aan-huisblad Regio Venster. Zo nodig dient de minister de rol van religie op Goeree-Overflakkee aan banden leggen. Ook in andere „sterk religieuze delen van het land” moet de bewindsman eventueel ingrijpen.In zijn bijdragen voor Regio Venster schreef columnist Abel den Denker op bijtende wijze over het pijnlijke, droevige conflict binnen de hervormde gemeenschap op Goeree dat is ontstaan naar aanleiding van de fusie waaruit de Protestantse Kerk in Nederland is voortgekomen. Daarnaast nam hij het christendom in het algemeen op de hak. De ontvangst van een aantal dreigbrieven was voor de redactie aanleiding bij de politie een klacht in te dienen. Bij die aangifte liet een baliemedewerker van het bureau weten persoonlijk de columnist wel te willen „killen.”

Dat laatste kan zeker niet door de beugel. Hoe ernstig de spot en smaad ook is, de Bijbel houdt ons voor nooit het recht in eigen hand te nemen. De smaadheid van de Heere Christus dragen, betekent niet dat christenen het aantasten van Gods Naam over hun kant mogen laten gaan. Maar de methode waarmee men voor die Naam opkomt, luistert wel nauw.

Allereerst is het de vraag of de eer van christenen of die van Christus wordt aangetast. In het laatste geval mag men niet zwijgen, maar zal men dat moeten bestrijden door de kwestie voor te leggen aan geordineerde rechters. Dat is iets anders dan erop losslaan. Wanneer de Kamerleden daar de vinger bij leggen, hebben zij een punt.

De PvdA-fractie gaat echter verder. Zij lijkt er moeite mee te hebben dat christenen zich publiek verweren en de aanbieder van het krantenproduct laten weten spottende columns niet op prijs te stellen. Het druist in tegen de in dit land bijna onaantastbare vrijheid van meningsuiting.

Dat laatste gunnen de PvdA’ers christenen ook nog wel, mits zij geen claims leggen op anderen. Dat zij zo denken, wordt duidelijk uit het feit dat ze in hun vragen ook ingaan op de ophef over een partijgenoot in Dirksland die zich niet wilde voegen naar de afgesproken regels voor het ambtsgebed bij de opening van de gemeenteraadsvergadering.

Waarom daarover opwinding vanuit de partij die zich enkele maanden eerder opwond over de botheid van minister Verdonk die per se een hand wilde hebben van een imam? Toen was het devies: de minister moet respect opbrengen voor de godsdienstige gedragsregels van islamieten. Dat geldt kennelijk niet voor de opening van een raadsvergadering waarvoor met meerderheid van stemmen een procedure is afgesproken.

Duidelijk is dat de roep om meer aandacht voor religie en zingeving binnen de PvdA en andere niet-christelijke partijen vooral een pleidooi is voor vage godsdienstigheid, zonder dat dit consequenties mag hebben voor de praktijk van alledag. Leven vanuit een christelijk beginsel en naar de Bijbelse norm roept in toenemende mate weerstand op.

De Bijbel zegt dat christenen het zout der aarde moeten zijn. Maar opinieleiders willen dat zout beslist niet meer smaken. De PvdA heeft met Kamervragen duidelijk gemaakt waar zij heen wil. Zij wil niets van het zout in de samenleving proeven.

Daar moeten christenen niet van schrikken. Die ontwikkeling heeft Christus al voorzien. Erger is het als het zout zelf smakeloos wordt.