Van Vulpen (29) en Schimmel (31) kennen elkaar van hun studie bedrijfskunde aan de Rotterdamse Erasmus Universiteit. Samen richten ze in 2001 de onderneming Vespro op.De eerste producten van het duo, een houder voor Nederlandse munten na de introductie van de euro (”Centiment”) en een ingeblikte postkaart (”BliQje”) zijn geen daverend succes. Het laatste product brengt hen echter wel in aanraking met de wenskaartenmarkt. Eind 2004 lanceren ze Greetz: een onlineservice waarmee persoonlijke wenskaarten kunnen worden verstuurd.

Waar de postbezorgers van TPG door het toenemende e-mailverkeer steeds lichtere postzakken verslepen, zien Van Vulpen en Schimmel de wenskaartenmarkt juist als booming business. Schimmel: „De markt voor wenskaarten is relatief stabiel. Jaarlijks worden er in Nederland zo’n 450 miljoen wenskaarten verstuurd, dat zijn er bijna dertig per persoon. Begrijpelijk, een wenskaart is in feite een cadeau op de mat. Laat de kostprijs een paar euro zijn, de emotionele waarde is vele malen groter.”

Schimmel en Van Vulpen spelen met hun onlinedienst, nu actief in Nederland en België, in op de gegroeide wens van consumenten om producten te „personaliseren.” Naast het online beschrijven van -op dit moment zo’n 1000- standaardkaarten is het via Greetz mogelijk om zelf foto’s op kaarten te drukken. Schimmel: „Een auto koop je ook niet meer uit de voorraadschuur. Jij geeft exact aan wat je wilt en pas dan vindt de productie plaats.”

De groei zit er aardig in bij Greetz. Sinds de start van de dienst zijn er al zo’n 1 miljoen kaarten verstuurd. In de eerste maanden van 2006 waren dit er al 327.000. Wenskaarten van Greetz zijn volgens Van Vulpen doorgaans goedkoper dan die in de winkel. „Daar betaal je al snel zo’n 2 tot 2,5 euro voor een kaart, zonder postzegel.” Greetz biedt kaarten aan vanaf 2,18 euro. „En dan zit er ook al een nette postzegel op. We werken bewust niet met die lelijke portbetaaldstempels.”

De kaarten van Greetz worden geprint bij een drukker in Amsterdam. Schimmel: „Op een iGen3: de Rolls-Royce onder de printers.” Een slimme machine laat de kaarten vervolgens netjes in de envelop glijden. Wie voor 15.00 uur een wenskaart bestelt, kan ervan uitgaan dat deze al de volgende dag wordt bezorgd. „We vertrouwen wat dat betreft op de postbode.”

Nadat Greetz eerder een samenwerkingsverband met Hallmark Benelux was aangegaan, klopte enige tijd geleden ook moederorganisatie Hallmark op de deur bij het bedrijfje in Hoofddorp. Van Vulpen: „Hallmark is de onbetwiste wereldmarktleider op de wenskaartenmarkt. Daar weten ze alles van relatie- en familiemomenten.” De kaartengigant had zelf nog geen soortgelijke dienst op poten gezet. „Ze hebben daar zitten slapen.”

In fases willen de kersverse partners nu gezamenlijk de wereld veroveren. Schimmel: „We hebben de ambitie om wereldwijd marktleider te worden voor het versturen van echte wenskaarten via internet.”

Eerste stap is Amerika, daarna wordt Engeland aangedaan. „Dat zijn de twee landen waar per hoofd van de bevolking de meeste kaarten worden verstuurd. Nederland staat wat dat betreft overigens op de derde plaats.” Einddoel is om over enkele jaren wereldwijd binnen een dag kaarten te kunnen bezorgen. Dat kan volgens Schimmel door de kaarten lokaal te drukken. „Wanneer iemand uit Nederland een kaart stuurt naar iemand in Amerika, moet de kaart dus aan de andere kant van de oceaan uit de printer rollen. Zo bespaar je tijd en portokosten.”

Op den duur verwacht Greetz, samen met Hallmark, 320.000 wenskaarten per dag te versturen. Op dit moment ligt de Nederlandse productie op zo’n 3000 stuks per dag. Winst wordt daarmee nog niet gemaakt, erkent Schimmel. „Daarvoor moeten de volumes omhoog. Maar dat kan snel gaan. Greetz is een viraal concept: de ontvanger wordt automatisch gebruiker. Wie via ons een kaartje krijgt, duikt vaak zelf ook achter de computer.”

Op de vraag of de winstmarge door de samenwerking met het grote Hallmark niet flinterdun is, glimlacht Schimmel veelzeggend. „Kijk eens naar de kledingbranche. Wie denk je dat er meer winst pakt op een product: de producent of de kledingwinkel?”