Dankzij de toegenomen mobiliteit en de moderne communicatiemogelijkheden is de georganiseerde criminaliteit in de gelegenheid internationaal te opereren. Bovendien maakt het wegvallen van de grenscontroles binnen Europa het de boeven wel heel gemakkelijk om toe te slaan waar het hun goeddunkt. Het internationaal terrorisme is daarvan het meest sprekende voorbeeld.Dat er samenwerking nodig is tussen verschillende landen op het terrein van politie en justitie is duidelijk. En dat gebeurt ook. Zo kwam minister Donner van Justitie in februari met zijn Belgische ambtsgenoot overeen dat de wetshandhavers uit beide landen gezamenlijk optrekken in de strijd tegen zware drugscriminaliteit. In dat kader wordt nu gewerkt aan een grensoverschrijdend veiligheidsplan voor de Euregio rond Limburg.

Eerder sloot Nederland een overeenkomst met de Beneluxlanden (in 2004) en met Duitsland (in 2005) op grond waarvan politiemensen bij achtervolgingen van criminelen de grenzen mogen overschrijden.

Niemand zal deze vormen van samenwerking afkeuren. De groei van de internationale criminaliteit en van het terrorisme baart breed in de samenleving zorgen.

Wat de Europese Commissie nu voorstelt, gaat echter verder. Zij wil de macht van de nationale lidstaten op het gebied van strafrecht en justitie overhevelen naar de EU. Bovendien bepleit ze dat besluiten op deze beleidsterreinen niet meer met unanimiteit moeten worden genomen maar met meerderheid van stemmen.

De Europese wetgeving kent twee vormen van besluitvorming. Er zijn beleidsterreinen waar de helft plus een beslissend is. Daarnaast zijn er gebieden waar eenparigheid vereist is. Eén land kan dus een besluit tegenhouden. Het gaat dan vooral om veiligheid, defensie, politie en justitie.

Dat juist bij deze zaken unanimiteit noodzakelijk is, komt doordat zij -meer dan bijvoorbeeld landbouwbeleid- behoren tot de kern van de soevereiniteit van staten. Ondanks het streven van politici naar Europese integratie willen staten daar -terecht- nog steeds aan vasthouden.

Door voor te stellen dat op het beleid van strafrecht en politie voortaan die unanimiteit niet meer nodig is, tornt de Europese Commissie aan die soevereiniteit. Dat willen Frankrijk en Nederland in ieder geval niet. Zij hebben vorig jaar de Europese grondwet afgestemd uit angst dat te veel macht naar Brussel zou overgaan.

Wanneer het nieuwe voorstel van de Europese Commissie zou worden overgenomen, komen belangrijke bevoegdheden van nationale regeringen via een sluiproute alsnog bij Europa te liggen. Zonder dat de burger zich daarover heeft uitgesproken. Dat moet de regering niet willen.

Misdaadbestrijding is nodig. Hard nodig. Maar deze bestrijding kan ook op bilaterale wijze effectief worden geregeld. Met behoud van nationale zelfstandigheid.