De winnaar krijgt de villa waar de show wordt gehouden. Bovendien hoeft deze kampioen treiteren nooit meer te werken. Talpa zorgt er voor dat deze raspester maandelijks een vorstelijk inkomen krijgt. Immers, voor iemand met deze prestatie op zijn naam is in de samenleving waarschijnlijk geen plaats meer.De nieuwe tv-show gaat verder dan de eerdere. In Big Brother, dat enkele jaren geleden op de buis was te zien, ging het er om in hoeverre wildvreemden elkaar konden verdragen. Daarbij waren al veel kanttekeningen te plaatsen. In deze nieuwe sensatie gaat het erom het slechtste in de mens naar boven te halen.

Veel fracties in de Kamer hebben inmiddels hun afkeuring uitgesproken. De staatssecretaris van Mediazaken, Van der Laan (D66), noemt het plan „zorgwekkend.” Haar partijgenoot Bakker vindt het idee getuigen van wansmaak. De SP verwijt John de Mol het exploiteren van de slechte eigenschappen van de mens en de PvdA noemt een dergelijke uitzending verwerpelijk.

Prachtige woorden die reden geven te hopen dat de politiek stappen onderneemt om dit soort shows te verbieden. Doch niets is minder waar. De christelijke partijen staan alleen in hun pleidooi om een verbod op het Talpaprogramma uit te vaardigen.

Ondanks het feit dat veel politieke woordvoerders ervan overtuigd zijn dat de show schadelijk en onsmakelijk is, willen ze geen stappen ondernemen. „We leven in een vrij land, de vrijheid van meningsuiting is een groot goed en de omroep is zelf verantwoordelijk voor de uitzending.” Dat zijn kort samengevat de argumenten die politici gebruiken om wel hard te roepen maar daadwerkelijk niets te doen.

Daarbij is het trouwens wel opvallend dat de VVD en de Groep Wilders, twee partijen die zeggen zich in te zetten voor een fatsoenlijke samenleving, zelfs geen woord van afkeuring hebben laten horen.

Het valt niet te verwachten dat John de Mol terugkeert op zijn schreden. Die gaat voor het grote geld. Nu de kijkcijfers van deze commerciële omroep teruglopen, is Talpa op zoek naar een nieuw grensverleggend programma dat veel kijkers trekt.

Ondanks het feit dat de meerderheid van de bevolking tegen het idee van een treitershow is, zal ze toch wel een of meer keren kijken. Want je moet het toch gezien hebben om mee te kunnen praten. De kijkcijfers zullen dus hoog zijn.

Het is ronduit een gemiste kans dat Den Haag deze treitershow toestaat. Op het terrein van media en vermaak treedt de overheid nauwelijks normerend of corrigerend op. Alles lijkt te moeten kunnen. Daarmee draagt ze zelf bij aan de verloedering van de samenleving, een thema waarover Kamerleden geregeld hun grote bezorgdheid uitspreken.

Genieten van treiteren. Dat kan de kijker, als Talpa’s plannen doorgaan. En dat bijna gelijktijdig met het moment dat in Nederland de overheid een campagne voert tegen digitaal pesten. Dat is dus dweilen met de kraan open. Dubbelhartiger kan bijna niet.

Ruim twintig jaar geleden publiceerde de Amerikaanse communicatiedeskundige Neil Postman zijn boek ”We amuseren ons kapot.” Talpa brengt dat letterlijk in praktijk.

Elke psycholoog weet dat slachtoffers van pesterijen hun leven lang de schade meedragen. Dat kan dus in ons land met werkloos toekijken van de overheid. Zo wordt onze samenleving geofferd op het altaar van de vrije meningsuiting.