De 51–jarige P.B. nam bij zijn ontslag bij het verzekeringsbedrijf van ING in 1998 interne stukken mee naar huis. „Aanvankelijk had mijn cliënt geen kwade bedoelingen met de documenten", aldus zijn advocaat. Vijf jaar na zijn ontslag besloot de verdachte alsnog wraak te nemen op zijn voormalige werkgever. Daartoe diepte hij interne documenten over verzekeringspolissen op uit zijn persoonlijke archief om daarmee ING te chanteren.Samen met twee medeverdachten kwam hij tot het plan om een „vindersloon" te incasseren voor de documenten die „ING per se niet in de openbaarheid wilde hebben", aldus justitie. Zij hadden zelfs een complete gebruiksaanwijzing opgesteld waarin stond hoe de druk op ING stapsgewijs kon worden opgevoerd. Twee andere verdachten werden ingeschakeld als respectievelijk adviseur en loopjongen.

Tijdens de zitting woensdag steggelden de advocaten en het openbaar ministerie (OM) over de vraag hoe geheim de informatie over de verzekeringspolissen nog was toen de verdachten hun chantageplan in 2003 in werking stelden. Daarbij werd duidelijk dat de documenten in elk geval een pijnlijk inkijkje bieden over „machtsspelletjes" en „rebellie" bij het verzekeringsbedrijf.

De raadslieden concludeerden dat het OM niet–ontvankelijk is, omdat de zaak niet op de juiste wijze bij de rechter is beland. Een vertegenwoordiger uit de lagere echelons heeft verzocht de verdachten strafrechtelijk aan te pakken, terwijl alleen het bestuur van ING hiertoe bevoegd zou zijn. Daarnaast worden als belastend bewijsmateriaal telefoontaps aangedragen, die volgens de verdediging niet geplaatst hadden mogen worden.

De rechtbank doet 12 april uitspraak.