Ook in Venezuela worden stemmen de mond gesnoerd. Zeer recent is het voorbeeld van de journalist Gustavo Azocar. Hij leverde kritiek op president Chavez en is aangehouden op verdenking van fraude. Azocar ontkent. Oppositieleiders beschuldigen Chavez ervan tegenstanders te dwarsbomen. Hopelijk is Azocar niet hetzelfde lot beschoren als de kritische Oekraïense journalist Gongadze, wiens lijk onthoofd werd aangetroffen nadat hij werd vermist. Want je weet maar nooit met Chavez, die zijn land in onstuimig vaarwater loodst.Een van zijn laatste acties is dat hij, vanuit vrees voor een Amerikaanse invasie, ijlings een reserveleger uit de grond probeert te stampen. Burgers krijgen een training in guerrillatactieken.

Ook dreigt de president de olieleveringen aan de VS stop te zetten. Dit gebeurde nadat de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Rice, de internationale gemeenschap had opgeroepen een front te vormen tegen het heetgebakerde staatshoofd in Caracas.

Venezuela levert al negentig jaar olie aan de VS. Tegenwoordig gaan er per dag ongeveer 1,5 miljoen vaten Venezolaanse olie naar de VS, ongeveer 15 procent van de totale Amerikaanse brandstofimport. Als Venezuela, dat de vijfde olie-exporteur ter wereld is, alle olieleveringen stopzet, zou de olieprijs volgens sommige schattingen kunnen stijgen van de huidige 60 dollar tot 110 dollar per vat.

In Latijns-Amerika is Chavez sinds jaren de grootste zorg van de Amerikaanse regering. Washington ergert zich zeer aan de goede relaties die Caracas met Havana onderhoudt. Ook de diplomatieke en economische initiatieven van Chavez om een Zuid-Amerikaanse tegenpool te vormen tegen de dominantie van de VS op het continent zijn de VS een doorn in het oog. Net als de nauwe samenwerking tussen Venezuela en Iran - twee titanen als het gaat om olieproductie.

De VS beschuldigen Chavez er ook van toenadering te zoeken tot Noord-Korea, ook zo’n land dat in de ogen van Washington deel uitmaakt van de ”As van het Kwaad”.

Het conflict tussen Washington en Caracas begon te escaleren in 2004, toen Chavez een grote meerderheid behaalde in een referendum waarmee de Venezolaanse oppositie had gehoopt de president ten val te brengen. Door de stijging van de olieprijzen kreeg Chavez meer armslag om zijn ”anti-imperialistische” kruistocht in Latijns-Amerika te financieren.

De regering in Caracas wil dat de VS onmiddellijk elke ”inmenging” in Venezolaanse aangelegenheden staken. De Amerikanen proberen van hun kant de Venezolaanse wapenaankopen in Spanje en Brazilië te torpederen.

Het is niet duidelijk of de Venezolaanse dreiging om de oliekraan dicht te draaien, ernstig moet worden genomen. Maar een kat in het nauw kan rare sprongen maken.

Anderzijds kan Venezuela de exportinkomsten moeilijk missen. Er zijn aanwijzingen dat het land niet tot het uiterste gaat. Diplomaten proberen de stoom van de ketel te halen. De kans dat de VS militair tussenbeide komen lijkt niet erg groot. Ze hebben vaak geïntervenieerd in Latijns-Amerika en de Caraïben. Gelet op de moeilijke situatie waarin het Amerikaanse leger zich bevindt, is de waarschijnlijkheid van een invasie in Venezuela vooralsnog nihil.

En Chavez zelf verklaarde onlangs dat „de beste manier om conflicten te vermijden is erop voorbereid te zijn.” Vandaar dat gedoe met camouflage-uniforms en ondergrondse tunnelsystemen in Venezuela.