Ruim de helft van de moeders vinden dat zij het best voor hun kinderen kunnen zorgen en driekwart wil de zorg helemaal niet aan anderen uitbesteden of -als het niet anders kan- voor maximaal twee dagen per week. Meer dan 60 procent van de huishoudens met kinderen tot 12 jaar maakt geen gebruik van een kinderdagverblijf.De kosten voor kinderopvang blijken geen reden voor vrouwen om bij hun kroost te blijven. Er bestaat ook geen tekort aan plaatsen waar peuters en kleuters overdag kunnen verblijven. Het heeft daarom volgens het SCP geen zin om meer geld voor de kinderopvang vrij te maken.

Minister De Geus van Sociale Zaken denkt daar anders over. Ondanks de harde conclusies van het SCP schreef hij dinsdag in een brief aan de Kamer dat hij 200 miljoen euro extra in de kinderopvang te willen pompen. Zo wil hij de moeders van de box naar een baan verleiden.

De bewindsman gaat daarmee voorbij aan het feit dat de meeste Nederlandse moeders nog altijd het ideaal hebben om zelf voor hun kinderen te zorgen. Het is zelfs meer dan dat. Het is een diepgewortelde overtuiging dat zij alleen hun kinderen de beste zorg kunnen geven.

Dat laatste past zeker niet in het denken van de strijders voor vrouwenemancipatie. Zij zien de zorg van moeders voor kinderen als een rem op de zelfontplooiing. Kind en baan moeten kunnen samengaan. En er zijn ook situaties dat dit kennelijk lukt, al blijven in die gevallen moeders als het er op aankomt de zorg voor hun kinderen toch de voorrang geven. Omdat het bloed kruipt waar het volgens feministen niet gaan kan.

En van hen niet gaan mag. Dat is vooral het punt. Dat bepaalt dat fervente verdedigers van vrouwenemancipatie vrouwen bijna willen dwingen om naast de opvoeding van hun kinderen een betaalde baan te zoeken. In dit kader lijkt ook het voornemen van De Geus geplaatst te moeten worden om extra geld voor kinderopvang vrij te maken. Terwijl de SCP-cijfers erop wijzen dat dit niet nodig is.

Recent onderzoek van de American Society for Education heeft uitgewezen dat kinderen die dag in dag uit erop kunnen rekenen dat een van hun ouders thuis is, zich evenwichtiger ontwikkelen. Zij handhaven zich ook later beter in de maatschappij dan kinderen die voor hun twaalfde jaar enkele dagen per week in een kinderdagverblijf zitten. De rapporteurs kwamen tot de conclusie dat het zelf opvoeden van de kinderen „de voornaamste investering in de toekomst is die ouders kunnen doen.”

Binnen de christelijke traditie heeft dat besef lang geleefd. Juist in de vroege kinderjaren zijn kinderen het meest ontvankelijk voor wezenlijke zaken omtrent Bijbel en geloof. Moeders blijken bij de overdracht daarvan de belangrijkste rol te vervullen. Die taak kunnen en mogen ze niet zomaar uit handen geven. Ook al strijdt dit idee met de moderne emancipatiegedachte, het heeft toch de voorkeur dat moeder thuis is bij haar kinderen.