Een goede fotograaf zal proberen de wensen van een aanstaand bruidspaar in te willigen, maar hoogstwaarschijnlijk plaatst hij enkele kanttekeningen bij al te extreme locaties. De omgeving is natuurlijk van belang bij het maken van de foto’s, maar ze dient een ondersteunende rol te spelen en niet al te zeer in het oog te springen. Juist door originele standpunten en kijkhoeken in te nemen komt een mooie serie tot stand. Het gaat per slot van rekening om een bruidsreportage. In het algemeen zijn de beste foto’s degene die een alledaagse gebeurtenis op een onverwachte manier tonen.Een kiekje van een exorbitant dure auto wordt al snel indrukwekkend gevonden. Ook al stelt het plaatje in fotografisch opzicht weinig voor. Een foto van een overbekend model kan echter veel meer uitdrukkingskracht hebben als de fotograaf een bijzonder standpunt kiest of op een creatieve manier met licht speelt.

Oosterse toeristen
Dat kinderen de wereld niet vanuit hetzelfde perspectief zien als een boomlange volwassene, is geen nieuws. Daarom wint een foto van een kind of huisdier sowieso aan uitdrukkingskracht door hem vanaf de kijkhoogte van het kind te nemen. Maar niet alleen in deze gevallen is het zinvol het standpunt eens te evalueren. Probeer eens te bedenken vanaf welke hoogte een onderwerp het mooiste uitkomt. Een groepsfoto komt vaak beter uit als hij vanaf een hoog standpunt wordt geschoten. Een foto van een groot gebouw komt juist veel dynamischer over vanaf een heel laag perspectief.

Voor de compositie is niet alleen het standpunt in verticale zin van belang; de meeste objecten kunnen van vele kanten bekeken en dus gefotografeerd worden. Iedereen kent het voorbeeld van een bus vol oosterse toeristen die uitstappen en driftig klikken en flitsen vanaf stahoogte. Probeer teleurstellingen te voorkomen en loop in ieder geval eerst eens rond een bezienswaardigheid. De stapel blikken op de voorgrond van de voetenfoto maakt het geheel veel spannender en zelfs een beetje abstract. De objecten op de plaat zijn geen van alle zeldzaam, maar toch is het een apart kiekje.

Dieptewerking
Dat licht van belang is bij het nemen van een foto is net zo vanzelfsprekend als dat verf belangrijk is voor het maken van een schilderij. De betekenis van het woord fotograferen is niet voor niets schrijven of schilderen met licht.

Licht zorgt er niet alleen voor dat er überhaupt wat te zien is op de plaat, het beïnvloedt ook de manier waarop objecten op de foto overkomen. Denk bijvoorbeeld aan de gevel van een gebouw. Valt het zonlicht frontaal op die gevel, dan levert dat een plaat op met erg weinig dieptewerking. Licht van opzij laat de structuur van de gevel juist goed naar voren komen. Vaak wordt als vuistregel gesteld dat zonlicht schuin van achteren het beste resultaat oplevert; de kans op ”lens flares” (zonnevlekken) is nihil en contouren van objecten komen door een lichte schaduwwerking goed uit.

Als er geflitst moet worden, dan zijn de eenvoudigste camera’s zonder flitsschoen in het nadeel; het licht van het ingebouwde flitsertje valt vrijwel recht van voren op het gezicht. Bijna elke fabrikant levert wel een flitskabel, die de koper aan de ene kant op de flitsschoen van het fototoestel en aan de andere kant aan de flitser moet koppelen. Zo kan de flitser een eindje van de lens af worden gehouden, wat veel mooiere en natuurlijker foto’s tot gevolg heeft.

Schaduwneus
Zoals vaak met vuistregels, er zijn uitzonderingen. Als er sprake is van een silhouet of zonsondergang dient het licht juist recht in de lens te vallen. Een portret kan een gouden randje krijgen door de persoon pal voor de zon te zetten en vervolgens een invulflits te gebruiken. In het zonlicht van een namiddag lichtte het tafeltje met de kist en de plant opeens prachtig op. De structuur van de plant wordt door het zijwaartse licht benadrukt.

Meestal wordt er bij het maken van een foto vooral gelet op de lichte delen van de foto, terwijl er soms juist met de schaduwpartijen leuk gespeeld kan worden. Het kan de verhoudingen van voorwerpen flink verstoren, denk bijvoorbeeld aan de schaduw die de neus van een gezicht veroorzaakt als die van opzij belicht wordt.

Foto’s met schaduwpartijen hebben vaak een erg hoog contrast. Het menselijk oog kan hoge contrasten aan, de meeste digitale camera’s en films niet. Bij fel belichte stukken én schaduwpartijen is de kans dan ook groot dat die volledig zwart of helemaal wit worden. In sommige gevallen kan dit juist een ondersteunend effect hebben; op de foto wordt het meisje vrijwel volledig uit haar omgeving getild.