Met het boek wil Warren de lezer laten ontdekken wat het doel is dat God met zijn leven heeft. „Het gaat niet om u”, zo begint hij de „geestelijke reis van veertig dagen.” De reis moet het antwoord geven op de belangrijkste levensvraag: „Waarvoor ben ik in ’s hemelsnaam op aarde?” Aan het eind van de reis, zo belooft Warren, „zult u weten wat Gods doel met uw leven is en zult u het grotere plaatje kennen - u zult begrijpen hoe alle stukjes uit uw leven in elkaar passen.””Doelgericht leven” is anders dan de populaire zelfhulpboeken die de zelfontplooiing van de mens beogen. Warren neemt duidelijk stelling: „Dit boek zal u leren hoe u minder moet doen in uw leven - door u te richten op het allerbelangrijkste: worden waar God u voor heeft geschapen.” Hoe dat kan? „Om het doel van uw leven te kunnen ontdekken, moet u zich tot Gods Woord wenden, en niet tot de wijsheid van de wereld.” Een voluit Bijbels vertrekpunt.

Vervolgens behandelt Warren tal van aspecten die bij een christelijk leven horen, waarbij hij heel praktische en concrete adviezen geeft. Hij schrijft waardevolle dingen over bijvoorbeeld aanbidding. („God is niet geïnteresseerd in halfslachtige toewijding, in gedeeltelijke gehoorzaamheid en in de restanten van uw tijd en uw geld.”) Of over verleiding. („Als we geen enkel Bijbelvers uit ons hoofd kennen, dan hebben we geen kogels in ons geweer!”). Over ideaal en werkelijkheid. („Andere gelovigen zullen ons teleurstellen en zullen ons laten vallen, maar dat is nog geen excuus om geen onderlinge gemeenschap meer te hebben. Die andere gelovigen zijn onze gezinsleden.”)

Bezwaar van Warrens aanpak is dat hij het leven van de heiliging losweekt van de rechtvaardiging van de goddeloze in Christus. Op een Amerikaans-evangelische manier roept hij de lezer op om het hoofd te buigen „en zachtjes het gebed te bidden dat u voor eeuwig zal veranderen: ’Jezus, ik geloof in U en ik neem U aan.’ Doe het nu. Als u dit gebed oprecht hebt gebeden, dan feliciteer ik u! Welkom in het gezin van God!” Warren negeert hier de geestelijke doodstaat van de mens, die hem volledig van Gods genade afhankelijk maakt. Opmerkingen als: „We moeten met de Heilige Geest samenwerken” onderstrepen dat. De vruchten van de Geest groeien op de akker van geloof en bekering. Beginnen met opknappen aan de buitenkant leidt tot onheilig activisme.

Aan de andere kant mogen reformatorische christenen zich wel eens afvragen waarom ’activistische’ aansporingen van Paulus en andere apostelen („Doet aan de gehele wapenrusting Gods”) vaak zo weinig weerklank vinden in hun geestelijke leven. Met een dode orthodoxie kan niemand voor God bestaan. Wat dat betreft is het heilzaam om (ook) eens in de spiegel te kijken die ”Doelgericht leven” heet. Een flinke scheut ”Rick Warren” zou bevindelijk-gereformeerde christenen kunnen wakker schudden uit de vaak al te lijdelijke en on-Bijbelse houding als het om geestelijke zaken gaat.