De vertegenwoordigers van de Tories zijn tot dusver aangesloten bij de Europese Volkspartij (EVP) van de christendemocraten. De onlangs in Groot-Brittannië aangetreden partijaanvoerder David Cameron dringt er echter op aan dat zij zich terugtrekken uit dat samenwerkingsverband. Hij is het niet eens met de sterk pro-Europese koers van de EVP en streeft daarom naar een alternatieve coalitie.De afgelopen tien jaar heb ik vele serieuze gesprekken gevoerd met officiële delegaties van de Conservatieven en altijd interesse getoond. De Britten kozen er uiteindelijk steeds voor binnen de EVP te blijven.

De laatste keer was in 2004, toen de Conservatieven verregaande autonomie bevochten. Dat heeft zijn beslag gekregen in de naam EVP-ED. De toevoeging slaat op de Europese Democraten, die dus een alliantie vormen met de christendemocraten. Kortom, gesprekken met mogelijke gegadigden voor een nieuwe politieke formatie werden gebruikt om de christendemocraten onder druk te zetten.

Vrije markt
De nieuwe politiek leider van de Britse Conservatieven in het Britse Lagerhuis, David Cameron, heeft in een onbewaakt ogenblik aangekondigd dat de Britse Conservatieven zich los zouden maken van de EVP. Hij deed dit echter zonder de Britse EP-leden, die hier uiteindelijk over beslissen, te raadplegen. Sterker nog: de EP-leden wisten van niets.

Sommigen hebben dan ook als door een wesp gestoken in de pers gereageerd. Twee op de drie voelen niets voor het opbreken van de band met de EVP. De enige die tot nu toe positief gereageerd heeft, is de Tsjechische leider Zahradil, van de ODS-delegatie in het EP. Dit was echter geen verrassing, omdat ze samen in de ED zitten. Kortom, de kans dat er een nieuwe grote rechtse conservatieve fractie zal ontstaan, wordt in het EP buitengewoon laag ingeschat.

Ik heb de Britse delegatie geadviseerd de alliantie met de EVP niet te verbreken. Ze zullen namelijk nooit meer invloed krijgen in een aparte fractie dan ze nu hebben in de alliantie. Daar komt bij dat de Britse Conservatieven een potentiële regeringspartij zijn en er belang bij hebben in het centrum van de macht te vertoeven. Kortom, ik denk dat de Britten ook deze keer de band met de EVP niet zullen verbreken.

De vraag of de eurosceptische Britten geen logische samenwerkingspartners zijn, is legitiem. De partij is echter kritischer over Europa dan de ChristenUnie-SGP. Wij zijn tegen de grondwet, maar wel voor goede Europese samenwerking. Verder is zorg voor de schepping of zorg voor de zwakkeren in de samenleving aan de Britse Conservatieven niet besteed. Het is vooral vrijemarktideologie wat de klok slaat.

Vrijheid
Kortom, programmatisch zijn er grote principiële verschillen. Wij ondervinden bovendien, wanneer het om levensbeschouwelijke onderwerpen gaat, veel minder steun van de Britse Conservatieven dan van de christendemocraten.

Alles overziende was mijn conclusie van het oriënterende gesprek dat er thans geen aanleiding bestaat om te overwegen de ”Onafhankelijkheid & Democratie”-groep te verlaten. De ChristenUnie-SGP is nooit uit geweest op het vormen van een grote politieke macht, maar prefereerde het werk in een kleine, overzichtelijke fractie met de vrijheid eigen standpunten te verwoorden.

De huidige groep is niet een plek waar we ons helemaal thuis voelen. We hebben er echter een grote vrijheid en een invloedrijke positie. Dit zou niet gaan in een groep met strakke fractiediscipline, zoals de Britse Conservatieven voor ogen hebben. Daarnaast krijgen we binnen de ”Onafhankelijkheid & Democratie”-groep regelmatig steun als het gaat om levensbeschouwelijke onderwerpen. Het gezelschap waar wij ons in bevinden is dus niet zo vreemd als de heer Visser opmerkt.

De auteur is europarlementariër voor de fractie van de ChristenUnie-SGP.