Dat houdt zeker niet in dat daarmee een oplossing voor het slepende conflict dichterbij is gekomen. Sterker nog: het betekent veeleer een enorm brevet van onvermogen voor de internationale gemeenschap. De diplomatie heeft gefaald. De inspecties van het Internationaal Atoomagentschap hebben niets opgeleverd. En ondertussen gaat Iran door met het uitslaan van antiwesterse en antisemitische taal.De eerlijkheid -en de ervaringen in Irak- gebieden te zeggen dat tot nu toe niet onomstotelijk is bewezen dat de Islamitische Republiek daadwerkelijk aan een kernwapen werkt. Wel is duidelijk dat Iran over alle faciliteiten en grondstoffen beschikt om een atoombom te maken. De radicale uitlatingen -met name aan het adres van Israël- van het regime in Teheran laten over de bedoelingen van het land weinig onduidelijkheid bestaan. De Iraanse dreiging is daarom wel degelijk reëel. En om die dreiging te keren, zal in een vroeg stadium moeten worden ingegrepen.

De grote vraag is uiteraard hoe dat moet gebeuren. Gaan we een nieuwe periode van eindeloos onderhandelen en tijdrekken tegemoet? Als Iran het voorbeeld van zijn buurman Irak volgt, kan de kwestie zich nog jaren voortslepen. Irak, maar ook landen als Cuba, Noord-Korea en Zimbabwe, hebben bewezen dat sancties bitter weinig nut hebben. Behalve dan dat ze het leven voor de bevolking nog ellendiger maken dan het al is.

De internationale gemeenschap staat voor de klassieke keuze tussen sussen en confrontatie. Geen van beide is een aantrekkelijk alternatief. Met het overdragen van het Iraanse nucleaire dossier aan de Veiligheidsraad, lijkt het tijdperk van sussen voorbij en dreigt de balans nu naar confrontatie door te slaan. De uiterste consequentie van een confrontatiepolitiek is gewapend ingrijpen. Vooralsnog lijken alleen de Verenigde Staten in staat de Iraanse dreiging met militaire middelen een halt toe te roepen. Of Washington daadwerkelijk bij machte is die optie uit te voeren, staat nog maar te bezien. Voorlopig hebben de Amerikanen hun handen vol aan Irak. Bovendien zou een dergelijke actie het laatste restje krediet dat de VS in de islamitische wereld hebben, volledig tenietdoen.

Voor Israël is tijd rekken in elk geval geen optie. Een Iraans kernwapen vormt een rechtstreekse bedreiging voor het voortbestaan van de Joodse staat. Jeruzalem zal niet werkeloos toezien dat die dreiging zich daadwerkelijk manifesteert. Komende herfst krijgt Iran geavanceerde Russische luchtverdedigingsraketten geleverd. Israëlische militair analisten hebben dan ook gewaarschuwd dat een Israëlische aanval op Iran wel eens voor de zomer werkelijkheid zou kunnen worden.

Een Amerikaanse aanval op Iran mag dan vérstrekkende gevolgen hebben, de consequenties van een Israëlisch offensief zullen nog veel desastreuzer zijn. Reden te meer voor de internationale gemeenschap om het dossier Iran serieus en met voortvarendheid ter hand te nemen.