De butskop was in de loop van zaterdag met behulp van een opblaasbaar ponton aan boord van een aak gehesen die koers zette naar open zee. Het dier had echter veel te lijden van het vervoer en deskundigen vreesden al het ergste.Duizenden Londenaren stonden aan de kades van de Theems om de reddingsoperatie, die vlakbij de Albert Bridge van start ging, gade te slaan.

Het zo’n vijf meter lange dier was in de nacht van vrijdag op zaterdag weer stroomopwaarts gezwommen en kwam zaterdagochtend ter hoogte van Battersea vast te zitten. Reddingswerkers schoven toen een opblaasbaar ponton onder de butskop, waarna bloedmonsters van het dier werden genomen.

De hevige emoties bij toeschouwers en mediagebruikers over de walvis die in de Theems belandde en later overleed, „zijn een teken hoe ziek wij zelf zijn. De samenleving reageerde op het lot van dit arme dier bijna als bij een massahysterie. En dat gaat te ver”, zei de Duitse zoöloog Jürgen Lange zondag.

Weliswaar is gezien de wereldwijde bedreiging van de walvis de dood van één exemplaar al erg „omdat ieder dier belangrijk is voor de totale soort”, maar de hevige emoties bij de mensen vindt Lange zwaar overdreven. „Zo gaat het nu eenmaal in de natuur.”

Hij prees wel de prestatie van de Britse deskundigen. „Dat was fantastisch, een reusachtige logistieke prestatie. En het zou super geweest zijn als de actie met succes bekroond was.” Maar de kans daarop heeft hij steeds als gering geschat. „Het ging er niet alleen om de walvis naar de Noordzee te brengen. Het was totaal onduidelijk hoe zwaargewond het dier was en hoe het ervoor stond met zijn krachten.” Toch vond hij de hele kostbare reddingsoperatie een goed idee omdat die veel oplevert voor de wetenschap. „En tegelijkertijd heeft de hele wereld gezien dat wij ons echt inzetten voor de overleving van de walvissen.”