”Leven naar Uw Goddelijk bevel” is de titel van een boekje dat elf opstellen bevat over huwelijk en gezin, geschreven door ds. A. Hoogerland. „In deze leerzame, vanuit de praktijk geschreven artikelen worden op eenvoudige wijze, met Gods Woord als richtsnoer, verschillende aspecten van het huwelijks- en gezinsleven belicht”, lees ik op de achterflap. En met name dat ”op eenvoudige wijze” zou ik met nadruk willen bevestigen en onderstrepen. Dit boekje is namelijk geen doorwrochte studie, waarin bijvoorbeeld ook allerlei theologische of ethische kwesties in verband met het onderwerp aan de orde komen. Integendeel: als er af en toe eens op bepaalde knelpunten gezinspeeld wordt, vrees ik zelfs dat de schrijver zich er met enkele algemeen bekende uitdrukkingen wel eens wat al te gauw en gemakkelijk vanaf maakt. Niet het minst in wat geschreven wordt over het gezin en het gezinsleven en Gods voorzienigheid en onze kinderen (bladzij 80 en verder) meen ik dat gevaar te bespeuren.

Trouwens, hoe overtuigd ook van de goede en pastorale bedoelingen van de schrijver, óók bij andere (min of meer losse, maar toch als stellige zekerheden geponeerde) uitdrukkingen heb ik zo hier en daar toch nog wel wat streepjes en vraagtekens gezet, in de zin van: Kun je dat nu zo maar zonder meer zeggen? Ik denk bijvoorbeeld aan wat op bladzij 41 gezegd wordt over de instelling van de heilige doop in de plaats van de besnijdenis: „Deze besnijdenis zag op de besnijdenis des harten. Het sacrament der geboorte.”

Of aan wat er staat op bladzij 48 over de doop door onderdompeling bij de Pinksterbeweging (welke Pinksterbeweging overigens, want er zijn er zo veel!): „Waar komt het bij hen vandaan, dat ze zo graag ondergedompeld willen worden? Daarvandaan, dat zij geen kennis hebben aan het werk der genade in de ziel. Heel hun stelling berust op wat beschouwende kennis, op een opgewondenheid, een vervoering, waarbij het soevereine Godswerk gemist wordt en de mens door eigen kracht kan geloven en zich bekeren.” Nogmaals: heel goed bedoeld uiteraard, maar kun je dat in het algemeen zó generaliserend en zó als een vaste zekerheid vanzelfsprekend stellen? Is de Heere Jezus Zélf trouwens ook niet door onderdompeling gedoopt?

Zo zou ik nog heel wat meer voorbeelden kunnen noemen, maar het is duidelijk dat ik zo hier en daar wel wat vragen en opmerkingen bij dit boekje heb. Ik vind het vaak zo gemakkelijk en vanzelfsprekend, zo ’uit de losse hand’ en ook zo generaliserend gesteld, met weinig diepgang en onderscheid. Er zit trouwens ook geen duidelijke lijn en opbouw in dit boekje. Dat blijkt ook al uit de geheel verschillende onderwerpen en de willekeurige volgorde waarin die behandeld worden: ”Ons huwelijksformulier”; ”Het gezin en het gezinsleven”; ”De heilige doop”; ”de zegen der gehoorzaamheid”; ”Dina, de dochter van Jakob”; ”Gods voorzienigheid en de praktijk van ons leven”; ”Het opgroeien en opvoeden”; ”Het huiselijk leven der Israëlieten”; ”Een woord aan de kinderen”; ”Een woord aan de opgroeiende jeugd”; ”Laat de kinderkens tot Mij komen”.

Ondanks het bovenstaande kan en wil ik dit boekje zowel ouderen als jongeren toch hartelijk aanbevelen. Niet het minst ook wel vanwege de pastorale toon en bewogenheid die er uit spreekt.