Betaalbaar, rustig en familievriendelijk
Nederlandse wintersporters trekken voor en na de Kerst en masse naar Zwitserland en Oostenrijk. Laat dat vooral zo blijven, want zonder kudden kaaskoppen is het in de Brenta Dolomieten in Italië zeker zo prettig skiën. Op de 10 kilometer lange heuvelachtige en beboste hoogvlakte rond Andalo ligt van december tot april sneeuw en een verdwaalde mistige week in februari uitgezonderd bedeelt de zon dit zuidelijke Alpengebied gunstig. Houden zo.
In de zomer is het er bloedjeheet en lenen de Brenta Dolomieten, de zuidelijke uitloper van de Alpen, zich goed voor spannende bergtochten. ’s Winters ligt er in de regel tot Pasen sneeuw en suizen sportlievelingen op latten naar beneden. In Andalo lopen al vroeg in de morgen skiërs van hun hotel naar de skilift. Ze willen de dag uitbuiten. Op de skischoenen loop het moeilijk, het onderbeen ’rolt’ met de schoen mee. De latten leunen op de schouder. De Italianen, wat Duitsers en hier en daar een groepje verdwaalde Nederlanders hebben er zin in.
Op het Dolomietenplateau is het best skiën. Drie dorpjes zijn de uitvalsbasis voor sneeuwpret in de Brenta Dolomieten: Andalo (op 1040 meter hoogte), Molveno (864 meter) en Fai della Paganella (958 meter). Andalo is het hart van het wintersportplateau. Daar starten de meesten mensen hun dagtocht. Anders dan in bekende skioorden in Oostenrijk of Zwitserland hoef je hier de skishow niet te stelen. Merkpakken en flitsende latten zijn geen must. Evenmin dreun je weg uit de hutten waar je een beker chocolademelk of een bord spaghetti bolognese wilt gebruiken.
Vernederend
In plaats daarvan adem je de droge alpinelucht in, suis je langs dennenbomen en zie je hier en daar een risje flexibele kinderbenen naar beneden glijden. Andalo is een familievriendelijk oord en prima geschikt voor wie nog niet zo lang op de latten staat. Toch kunnen ook doorgewinterde lattenglijders best aan hun trekken komen. In no time ben je per lift een stuk op weg en dan is het niet moeilijk een uitdagende piste te vinden.
Het grappige van de Paganella –het skigebied dat naar de hoogste top is genoemd– is dat beginners op grote hoogte skiën. Kleven op een helling bij een lift in het dal is zeker voor wintersporters vernederend en bovendien levert de hoogte bij helder weer een mooi uitzicht op. Hier kun je echter zonder aarzelen aan een afdaling van de top op 2125 meter hoogte beginnen.
Vanaf de Paganella kun je diverse kanten op. Vanuit Andalo stijg je met stoeltjesliften tussen en boven de bomen snel naar de top (2125 meter). Als je over de rand zou kunnen kijken, zou je Trento zien liggen. Het is knopen tellen welke afdaling het wordt. Een rode piste leidt meteen weer naar Andalo, maar leuker is misschien tot 1782 meter te glijden en dan met een sleeplift weer naar 1860 meter te stijgen. Daarvandaan kun je naar de zogenaamde Paganella 2 skiën en vervolgens via de rode (middelzware) piste naar de oostelijke Pratti di Gaggia-stop op 1338 meter.
Goedkoop
De mensen op de Paganella zijn vriendelijk. Het is er niet zo druk en dat betekent nauwelijks wachten voor de liften. De Brenta-wintersporters lijken meer voor de natuur en de ontspanning dan voor de skishow te komen. In totaal kun je zo’n 50 kilometer je gang gaan. Telemarkers zijn er nauwelijks te zien. Deze skivariant heeft de Paganella nog niet veroverd. Ook snowboarden is niet in. Is dat misschien een sport die vooral in mondainere gebieden beoefend moet worden – voor de juiste erkenning? Langlaufen is goed mogelijk –er is 12 kilometer aan loipes aangelegd– maar je komt niet één lattenloper tegen.
Wie na een paar dagen wat anders wil of vooral zwart (steil en zeker niet eenvoudig) wil skiën, kan ervoor kiezen vroeg op te staan en van Andalo per bus ongeveer anderhalf uur naar een skioord verderop te reizen. De Madonna di Campiglio omvat niet minder dan 120 kilometer pistes, met bijna vijftig skiliften. Leuk om nieuwe pistes te beproeven. Je komt hier een stuk hoger: je kunt tot boven 2500 meter skiën. Beneden krioelt het echter van de latten. De Madonna is niet alleen een stuk drukker, de sfeer is hier heel wat mondainer, de pakken flitsender en de brillen strak en spiegelend.
Voor de Brenta Dolomieten geldt dat de bergen –natuurlijk– mooi zijn en de sfeer in de dorpjes prettig is. Een paar slokjes grappa na het skiën is niet ongebruikelijk, maar hier heerst geen opgefokte aprèsskisfeer. Wintersporters zijn er niet na een dag skiën uitgekeken. Tegelijk zien de prijzen er betaalbaar uit. De kosten voor kabelbanen en de huur van ski’s en schoenen liggen in Andalo zelfs lager dan elders in de Dolomieten.