De Turkse garagehouder die aan weerskanten van een huis aan de Noordschans in Rotterdam-Delfshaven zijn bedrijf uitoefent is uiterst zwijgzaam. Eerder deze week schakelde de huisbaas de afdeling woningtoezicht in van de Rotterdamse Dienst stedenbouw en volkshuisvesting. De huurders van zijn pand betalen al maanden niet.„Een veeg teken”, zegt stadsmarinier Frank Belderbos van het projectbureau Veilig. Hij is coördinator van de hennepaanpak in Rotterdam.

Dit jaar staat de teller van ontruimde hennepkwekerijen al op ruim 200, met in de top drie de deelgemeenten Charlois, Delfshaven en Noord. Gisteren demonstreerde Rotterdam zijn aanpak. De kwekerij aan de Noordschans is een dag eerder opgerold.

Projectleider Joop van der Zeeuw van woningtoezicht: „Op de melding van de huisbaas hebben we actie ondernomen. Daarop deed de politie een inval. Je hebt nooit een garantie dat je daadwerkelijk iets aantreft. Bijna nooit wordt er een verdachte in het pand aangetroffen.”

Deze keer was het raak. Geen verdachten, maar wel een hennepkwekerij op de bovenste verdieping van het pand, volop in bedrijf. Om alsnog verdachten in de kraag te kunnen grijpen is er de hele nacht bij het pand gepatrouilleerd.

Aan de overkant volgen de bewoners van het woon-zorgcentrum De Schans met grote belangstelling achter de ramen de gebeurtenissen voor hun deur. Wanneer de politie op de bel druk wordt er al gauw opengedaan. Geen huurder, alias een verdachte, maar een agent die de zaak in de gaten houdt.

Binnen is er een verblindend licht van kweeklampen. „Een levensgevaarlijke situatie”, zegt stadsmarinier Belderbos. „Er is illegaal stroom afgetapt, terwijl de installatie zo is gemonteerd, dat er maar iets hoeft mis te gaan of er gebeuren ongelukken. Het gebeurt zeker twee keer per maand dat er brand uitbreekt, nog afgezien van lekkages en stankoverlast.”

De stadsmarinier laat er geen twijfel over bestaan: zo ziet het merendeel van de hennepkwekerijen er uit die in Rotterdam worden aangetroffen.

De etagewoning zelf ziet er netjes uit. Twee kamers zijn wit geschilderd. Aan de muur hangen allerlei kastjes. Overal lopen elektriciteitsdraden. Midden in de kamer hangt een grote afzuiginstallatie die is aangesloten op de schoorsteen. In de keuken lopen kakkerlakken over de vloer. „Gratis vlees”, grapt een van de agenten.

In de grootste kamer staan niet minder dan 200 wietplanten keurig in gelid. De andere kamer telt er honderd, rijp voor de oogst. „Kijk, om die bolletjes gaat het”, zegt Belderbos, wijzend naar de groenige toppen van de plantjes. „Als ze gedroogd zijn kunnen ze in een sigaret gerold worden en zo de geest verruimen of die naar de afgrond helpen.”

Het hennepteam wil harder optreden. Meer kwekerijen ontmantelen. „Ze onttrekken nu ruimte aan de normale woningvoorraad. Pak je dat aan, dan los je het tekort aan woningen voor een groot deel op.”

Belderbos realiseert zich tegelijkertijd dat de lucratieve hennepkweek niet valt uit te roeien. „In dit pand brengt de wiet jaarlijks zo’n 60.000 euro op. De kostenpost voor ontruimen en afvoeren bedraagt hooguit 20.000 euro. Voor nog geen 2500 euro kan iemand weer zo’n levensgevaarlijke kweekinstallatie kopen en elders verdergaan.”