Deze redeneertrant leek zo plausibel dat ik op het eerste moment alleen maar wist te antwoorden dat mijn gesprekspartner kennelijk geloof hecht aan de evolutietheorie, maar dat ik evenzeer geloof in de scheppingsleer. De neiging bestaat om te antwoorden met wetenschappelijke argumenten. Aangezien evolutionisten in hun theorie geloven, helpt het aanvoeren van zulke argumenten niet om hen van de scheppingsleer te overtuigen. De gehele orde die door de Schepper in de natuur is aangebracht wordt ten onrechte gebruikt als argument voor de evolutie. Zo kan de evolutionaire redenering gevolgd worden dat veel ziekten nadelig zijn om te overleven voordat een individu zich kan voortplanten.Alleen de gezonde individuen kunnen zich voortplanten en de soort blijft sterk. Voor gewrichtsslijtage geldt dit principe niet, omdat gewrichtsslijtage optreedt na de vruchtbare leeftijd en dus geen nadeel oplevert om voort te planten. Daarom wordt gewrichtsslijtage niet door evolutie uitgefilterd en blijft deze ziekte voortbestaan.

Voortbordurend op dit gesprek zei iemand anders: „In de evolutie hielpen mensen elkaar om in een boom te klimmen als ze door roofdieren nagezeten werden.” Eigenlijk zou je dus kunnen zeggen dat gewrichtsslijtage alleen op kan treden dankzij het feit dat mensen tijdens hun evolutie sociale wezens geworden zijn. Gezonde mensen helpen anderen die niet zo goed meer mee kunnen omdat hun gewrichten niet soepel meer zijn. De soort is zo hoog geëvolueerd dat sociale patronen zijn ontstaan waardoor zwakkeren worden gesteund, zelfs als dat nadelig is voor de evolutie. Toch straalt de armoede af van deze horizontale gedachtegang. Er is geen ruimte voor een volmaakt design en evenmin voor de zondeval die alleen maar geleid heeft en nog leidt tot degradatie en degeneratie.

Het is daarom schrijnend dat het evolutiegeloof de mens ziet als de hoogst geëvolueerde diersoort. Hoe sociaal de menselijke soort dan ook zijn mag, toch bepaalt de soort zelf wie er recht heeft om te blijven leven of niet. Men is er trots op dat zwakkeren worden geholpen, maar weerloze kinderen mogen worden gedood. Hier dringt zich een eigenaardige dubbele moraal op van degenen die liberaal en horizontaal denken. Dat wordt verdedigd door te wijzen op het feit dat de moeders die om abortus vragen hiermee zo goed worden geholpen. Hier komt bij dat uit de evaluatie van de Wet afbreking zwangerschappen blijkt dat de bedenktijd liefst zo kort mogelijk moet zijn.

Voorstanders van de abortuspraktijk beperken de ruimte om alternatieven voor een abortus aan te dragen of te overwegen het liefst tot een minimum. De huidige regelgeving wordt al met voeten getreden. In de spreekkamer van de abortusarts mag je alles kiezen, als het maar een abortus is. Er is geen ruimte voor een Schepper en Onderhouder, geen ruimte voor zondeval, ziekte of degeneratie. Hoewel religie bij uitstek een sociaal gebeuren is (ook uit evolutionistisch oogpunt) ziet men in religie kennelijk een grote bedreiging voor de (sociale) evolutie.

De basis van het liberalisme ligt in de opvatting dat de mens autonoom is; zonder God in de wereld. Daartegenover is het goed om te bedenken dat God de schepping volmaakt ontworpen en geschapen heeft en onderhoudt. Wie dagelijks de schepping bestudeert, kan het wonder zien dat de degeneratie en de ontluistering niet in een veel hoger tempo verlopen.

Wellicht kan ik mijn gesprekspartner nog eens wijzen op de tegenstrijdigheden in zijn theorie en hem interesseren voor de verticale dimensie die het bestuderen van de schepping heeft.

Dr. J. Bart, arts in het Universitair Medisch Centrum Groningen