Andere nieuwkomers in de politiek, van Fortuyn tot Wilders, maakten het op dit punt niet zo bont. Maar onmiskenbaar is het klimaat voor de bijzondere school, althans de confessionele school, aan het verslechteren.Is dit standpunt te verdedigen uit een oogpunt van rechtvaardigheid? Recent stelden sommigen dat zij het pertinent onjuist vonden dat hun belastinggeld naar christelijke of islamitische scholen ging. Zeker het godsdienstonderwijs op die scholen moesten die mensen maar zelf betalen. Kennelijk had men niet door dat zij die hun kinderen naar dergelijke scholen sturen, ook belasting betalen.

Nu zal er uit islamitische kring, gezien het lage inkomensniveau van deze groepering, wel niet zo veel geld aan de Belastingdienst worden afgedragen. Maar voor reformatorische scholen geldt zeker dat de ouders niet minder aan de schatkist bijdragen dan de familie Doorsnee.

Verder bestaat de indruk dat in reformatorische kring relatief weinig mensen door de bijstand onderhouden worden. En er zitten er ook maar weinig in de gevangenis. Alles bij elkaar zijn het voor de overheid geen lastige en dure klanten. Dus uit oogpunt van rechtvaardigheid is er geen reden om hun scholen aan te pakken.

Maar dan het gezichtspunt van de daadkracht. Wat levert dat op? Het omverwerpen van het al bijna een eeuw bestaande en bovendien in de Grondwet vastgelegde onderwijsbestel getuigt inderdaad van daadkracht. Maar heb je daar ook iets aan? Daadkracht is natuurlijk alleen zinvol als er iets goeds tot stand gebracht wordt. Een gevaarlijk mens met veel daadkracht betekent juist een groot risico.

Ik weet dat er een taboe op het voorbeeld ligt, maar het moet toch maar een keer. Hitler was een man met veel daadkracht, maar ook een gevaarlijke gek. De dramatische resultaten van die combinatie zijn we hopelijk nog niet vergeten.

En wat de vooruitgang betreft waar deze nieuwe partij voor staat, daarvan geldt natuurlijk altijd dat wat de een vooruitgang noemt, in de ogen van de ander een achteruitgang kan betekenen. In ieder geval laat de gereformeerd opgevoede De Vries hiermee zien waar hij staat. Het verdwijnen van de school met de Bijbel in ons land, althans het afschaffen van de overheidssubsidie voor deze scholen, ziet hij als een vooruitgang. Dat alleen al zou voor iedereen die zich christen noemt voldoende reden moeten zijn om niet op hem te stemmen.

Is het verdwijnen van het bijzonder onderwijs inderdaad bevorderlijk voor de integratie van de samenleving? Nauwere contacten leiden wel vaak maar niet altijd tot integratie. Ze kunnen ook conflicten veroorzaken. Bovendien zijn niet alle vormen van integratie zo gunstig.

Als misdaadjournalist moet De Vries weten dat juist in de onderwereld de integratie van allochtonen en autochtonen al aardig ver is voortgeschreden. Tijdens een gezamenlijk verblijf in de gevangenis ontstaan soms samenwerkingsverbanden die een mensenleven lang standhouden. Maar de maatschappelijke gevolgen daarvan zijn bepaald niet positief.

Dat nogal wat ouders die helemaal niet zo kerkelijk zijn hun kinderen naar een christelijke school sturen, komt ook omdat leerlingen op een dergelijke school toch wat meer waarden en normen meekrijgen. Dat laatste is zeker op reformatorische scholen het geval, al is dat niet het meest wezenlijke van hun identiteit.

Niet dat die leerlingen daar nu allemaal van die lieverdjes zijn, maar omdat het normbesef dat ze van huis uit meekrijgen op school ondersteund wordt, loopt het in de maatschappij meestal nog redelijk goed met hen af. Het openbaar onderwijs, dat de integratie zou bevorderen en daarbij steunt op humanistische waarden, levert wat dat betreft veel slechtere resultaten op. Wie dat niet geloven wil, moet dat maar eens secuur gaan uitzoeken.

De auteur is oud-hoofdredacteur van het RD.