Uitgeverij Columbus maakt het ouders makkelijk. Op de prentenboeken wordt een thema vermeld. Zo gaat ”Opa en Kleine Beer” volgens de achterflap over verlies en rouwverwerking. Het vervolg, ”Wie heeft mijn pap opgegeten?”, gaat over een minder ernstige, maar niettemin nogal lastige kwestie: eetproblemen. Voor het kind dat gedecideerd ”nee” tegen zijn eten zegt. Of voor zijn vermoeide ouders? Kleine Beer wil geen pap eten. Zelfs niet wanneer die wat appetijtelijker wordt gemaakt door er noten en bessen aan toe te voegen. Een kordate Mama Beer neemt zijn bord en zet het buiten op een boomstam. „Dan geef ik het aan de Grote Boze Beer, die in het bos woont”, zegt ze.

Kleine Beer heeft nuchtere en verstandige ouders, de eerste les uit dit prentenboek. Voor ouders weliswaar. Het maagje van Kleine Beer wordt niet gevuld met snoep of speciaal voor hem klaargemaakte hapjes. Hij kan er noten of bessen in krijgen, maar het blijft pap of geen pap. Evenmin wordt er op zijn gemoed gewerkt door de mededeling dat er ergens Arme Beertjes wonen die jaloers op zijn pap zouden zijn. Wat is hier de tactiek?

Uiteraard -al een paar dagen is zijn maag toch echt leeg gebleven- gaat Kleine Beer uiteindelijk wel zijn pap eten, maar volgens het verhaal niet van de honger. Wat hem dan wel precies tot deze omkering drijft, blijft een beetje onduidelijk. Waarschijnlijk is het angst voor de Grote Boze Beer, over wie hij een enge droom heeft, of het spreken van zijn geweten. In ieder geval is Kleine Beer aan het eind een braverik geworden die drie borden pap achter elkaar eet en zijn ouders overal bij helpt. En dan blijkt wie de Grote Boze Beer nu eindelijk is. Voor het huis zit een hele rij dieren, die allemaal roepen: „Waar is mijn pap?”

De trefzekere tekeningen van illustrator Daniel Howarth domineren door kleur en formaat de bladzijden. Dit maakt enigszins goed dat de vertelling voor een kind weinig invoelbaar en ook wat saai is. Misschien is het boek te veel van en voor ouders, en daarom te belerend van toon. Deze geschiedenis verloopt zoals zij het graag zouden willen.