De vormgevers van het Amerikaanse tijdschrift Time hebben al een omslag met de tekst ”Osama bin Laden: gevangen”. De redactie vroeg de Pakistaanse president, generaal Pervez Musharraf, of het blad deze voorpagina ooit zal dragen.„We weten niets op dit moment. De werkelijkheid is dat we ongeveer een jaar geleden dankzij technische middelen enige indicatie hadden van de omgeving waar hij was, maar daarna zijn we hem kwijtgeraakt. Zo gaat dat met inlichtingen. Je kunt onmiddellijk bij een persoon komen, of hij kan onmiddellijk uit je handen glippen. Ik denk dat de grens tussen Afghanistan en Pakistan de veiligste plaats voor hem is, omdat we geen overlappende controles hebben, zodat hij gemakkelijk kan overlopen.”

Süddeutsche Zeitung
De Süddeutsche Zeitung noemt de EU de „club van huichelaars”, omdat de bezwaren van Oostenrijk door een meerderheid van de burgers wordt gedeeld.

„Eigenlijk moet de EU een andere vraag beantwoorden, voordat de toetredingsgesprekken beginnen: Tot welke Unie moet Turkije eigenlijk toetreden? Na het grondwetsdebacle, de ruzie over de begroting en de verlammende uitbreiding met tien staten is het namelijk zo dat de EU eerst opnieuw moet bepalen wat haar ten diepste bindt. Geen nieuwe uitbreiding is denkbaar zonder dat de belangrijkste vraag beantwoord is: Waarvoor bestaat de Unie? Hoeveel soevereiniteit staan de lidstaten af? En volgens welke regels functioneert deze megavereniging? (…) Desalniettemin moeten de toetredingsgesprekken nu beginnen, omdat zo veel zelfkritische eerlijkheid van de EU-ministers van Buitenlandse Zaken niet te verwachten is.”

Financial Times
De Britse zakenkrant noemt het „geen verrassing” dat de Europese toetredingsonderhandelingen met Turkije niet vlot verlopen.

„De wisselende verhouding tussen Brussel en Ankara weerspiegelt al bijna veertig jaar de controverse rond de Turkse kandidatuur. Want als Turkije over een jaar of tien zijn zetel in Brussel inneemt, zal het de armste lidstaat van de Unie met de meeste inwoners zijn, met de grootste stem in de Raad van Ministers. En om de zaken wat te compliceren, is de druk op Turkije om zijn Europese waarden te tonen zwaarder dan op eerdere toetredingskandidaten.”

The Economist
Het Britse weekblad ziet zowel positieve als negatieve punten rond het vraagstuk van de Turkse toetreding. De grootste vraag ligt in het land zelf, meent The Economist.

„Hoeveel weerstand zal er onder de Turken zelf zijn tegen de -juridische, economische en bovenal culturele- veranderingen die de EU eist? Voor de Turken die een Europese toekomst wensen, was er vorige week een vleugje hoop toen moedige historici het voor elkaar kregen in Istanbul een conferentie te houden om te spreken over het lot van de Ottomaanse Armeniërs. Het was de eerste keer dat Turkse geleerden werd toegestaan in het openbaar te twijfelen aan de officiële lijn. (…) Het komende jaar is een grote test voor het leiderschap van [premier] Erdogan. Oostenrijk, de scepticus over de Turkse toetreding, neemt in januari het voorzitterschap van de EU over. De Oostenrijkers zullen zonder twijfel hun idee van een ”bevoorrecht partnerschap” tussen Turkije en Europa stimuleren, in plaats van volledig lidmaatschap. (…) Een andere uitdaging tegenover de sceptische Europeanen en de eigen kiezers is de claim te bevestigen dat Turkije zijn eerste schone regering heeft. Beschuldigingen van onregelmatigheden in de staatsraffinaderij hebben die claim verzwakt. Tenzij Erdogan deze schandalen oplost, zal hij het vertrouwen van zijn eigen burgers en zijn Europese partners verliezen. Dat zou jammer zijn, omdat de premier zo veel op het spel heeft gezet voor een Turkse toekomst in Europa.”

The Wall Street Journal
De Amerikaanse zakenkrant staat erbij stil dat de nieuwe aanslag op Bali de plaats synoniem heeft gemaakt aan geweld. Maar Indonesië is niet zomaar een land, schrijft het commentaar.

„Bij deze gigantische nieuwe democratie van 220 miljoen mensen vallen alle andere islamitische landen in het niet, vooral de meest onderdrukkende kleine koninkrijken op het Arabisch schiereiland. Yudhoyono is de eerste president van het land die direct is gekozen en hij verdient buitenlandse steun.

Die steun zal voornamelijk komen uit de VS, Australië, Japan en Groot-Brittannië, die ook nog eens de coalitie in Irak vormen. Dat is niet toevallig. Indonesiës strijd tegen islamitisch terrorisme is deel van dezelfde oorlog die wordt gevoerd in Bagdad, Londen, Kandahar, Islamabad, New Delhi, Ankara, Madrid en alle andere plaatsen waar bommen waren geplaatst om opzettelijk burgers te doden. Intussen konden de verzamelde landen tijdens de VN-top in New York eerder deze maand het niet eens worden over een gezamenlijke definitie van terrorisme. Misschien moeten ze de bevolking van het ooit zo vreedzame Bali eens vragen.”

Samenstelling: Evert van Vlastuin