Historicus Albert Oosthoek verzamelde twee jaar feiten over en herinneringen aan Fortuyn tijdens de turbulente verkiezingsperiode in het voorjaar van 2002. „Ik probeer de wereld achter de feiten te laten zien”, zegt Oosthoek, die bij het Rotterdamse gemeentearchief werkt.De politici met wie hij sprak, waren volgens de historicus openhartig. Getuige bijvoorbeeld de blijheid die de VVD toonde, de partij die fors verloor maar desondanks in het college mocht met het Leefbaar Rotterdam (LR) van Fortuyn. Een beetje in de geest van Fortuyn dus, die de ”zeggen-wat-je-denktdoctrine” introduceerde. Oosthoek deed bewust geen poging de betekenis van Fortuyn voor de stad te analyseren. Daar is het volgens hem nog veel te vroeg voor. Zijn nu verschenen boek vergemakkelijkt die analyse ooit wel, hoopt hij.

De bijna 300 pagina’s geven een gedetailleerd beeld van de verwikkelingen rond Fortuyn als aankomend politicus. Zelf zag de politicus de gemeenteraadsverkiezingen als een test. „Als ik hier scoor, ben ik geen luchtballon. Rotterdam is een realiteitstest”, zei hij tegen toenmalig campagneleider Kai van de Linde (Leefbaar Nederland). Binnen die partij bond het Rotterdamse raadslid Manuel Kneepkens de strijd met hem aan. Kneepkens is het in de gemeenteraad nog altijd zelden eens met Fortuyns volgelingen van Leefbaar Rotterdam.

LR bleef na de dood van de leider trouw aan diens uitgangspunten, zo wordt duidelijk. Fortuyn wilde de stad veiliger maken, er moest een wethouder Veilig komen die net als andere bestuurders kon worden afgerekend op doelen.

Fortuyn wilde voorkomen dat de middenklasse de stad verliet en dat er een arme onderklasse van allochtonen voor in de plaats kwam. Ook was hij voor een koude oorlog met de islam. In Rotterdam leidde dat de afgelopen jaren tot hooglopende discussies over het uiterlijk van nieuwe moskeeën en de hoogte van minaretten en kerktorens en over een islamdebat.