Gemeenten in de diaspora na Katrina
Kerkelijke leiders uit de door de orkaan getroffen regio in de Verenigde Staten leven in spanning. Zullen alle gemeenteleden de catastrofe overleefd hebben? Met man en macht proberen zij na te gaan waar hun leden zijn gebleven.
Thomas Walter is al zestien jaar koster van de episcopaalse gemeente van Biloxi. De aanblik van wat ooit het kerkgebouw was, doet hem pijn. Bij het zien van het echtpaar Jolove en Shirley Thornton is hij het gebouw echter al snel vergeten. „Ik dacht dat jullie gevlucht waren, maar later zag ik jullie auto staan en dacht het ergste.” Thornton legt uit dat het niet gelukt was met de auto te vertrekken. „Uiteindelijk zochten we op de daken onze toevlucht totdat we gered werden. Zonder Gods hulp waren we er niet meer geweest.” De koster kijkt naar de boven en zegt: „Dit zijn de wonderen die hier nu gebeuren.”
Gwen Green, communicatiecoördinator van de United Methodist Churches in Mississippi, vertelt dat de pogingen die gedaan worden om in contact te komen met voorgangers en kerken moeilijk zijn. „Doordat het telefoonverkeer ernstig ontregeld is, is het moeilijk om met iedereen in contact te komen. Via mond-tot-mondverhalen proberen we aan de nodige informatie te komen.”
Ook Mike Hogg, voorganger van de Canal Street Presbyterian Church in New Orleans, is vanuit Houston druk in de weer om contact te leggen met zijn verstrooide kudde. Bijna al zijn leden ontvluchtten de stad voordat Katrina toesloeg. Omdat het waarschijnlijk nog lange tijd kan duren voordat de voorganger en de gemeenteleden terug kunnen keren naar hun woonplaats helpt Hogg zijn gemeenteleden nu met alle voorkomende problemen.
Tegenover Christianity Today verklaart de voorganger dat de website van de gemeente uitermate belangrijk blijkt te zijn bij het opsporen van gemeenteleden. „Nadat ik erachter ben gekomen waar iemand is, zet ik die informatie op de website van onze gemeente zodat iedereen die informatie kan bekijken. Ik heb gesproken met een vriend van mij die ook voorganger is. Hij heeft geen website en weet dus niet waar zijn gemeenteleden zijn. We weten het niet van iedereen, maar van de meesten weet ik het inmiddels wel.”
Naast het opsporen van zijn gemeenteleden neemt de voorganger ook zijn pastorale werk weer op zich. „Ik probeer mensen op te bellen en hen gerust te stellen en vraag of ik ze misschien ergens mee kan helpen. Vooral wat betreft huisvesting en financiën. Als gemeente denken we ook na over de rol van onze kerk in de stad als we weer mogen terugkeren.”
De voorganger weet nog niet wat er van het kerkgebouw is overgebleven. „We hebben wel beelden gezien uit de omgeving van de kerk. Het waterpeil varieert daar nogal. Ik verwacht dat het gebouw het wel overleefd heeft. Wel zal de eerste verdieping helemaal onder water staan.”
Nog een aantal mensen uit de gemeente van ds. Hogg zijn vermist: „Enkele daklozen met wie we contact hadden en een vrouw en haar zoon. We hebben tot nu toe niets van ze vernomen. Als ook zij nog in leven blijken te zijn, zijn we als gemeente echt wonderlijk gespaard.”
Afgelopen weekend kwamen twintig mensen uit de gemeente bijeen in Starbucks. „We brachten de tijd door met het ontmoeten en omhelzen van elkaar, het bidden met elkaar en het luisteren naar de verhalen van iedereen. Daaruit blijkt wel hoe betrokken de mensen in onze gemeente nu zijn. Ik heb het idee dat er in onze kerk nu een gevoel heerst dat God hiermee iets goeds uitwerkt. Wij zijn er goed doorgekomen en kijken nu uit naar Gods grote daden.”