Christen moet solidariteit met Israël tonen
Europa -en ook Nederland- neemt steeds meer afstand van Israël. Omstreden praktijken van Palestijnen krijgen daarentegen financiële steun. Tegelijkertijd neemt het aantal antisemitische uitingen toe. Daarom roepen rabbijn L. van de Kamp, P. Koelewijn en Martien van der Zwan christenen en Joden ertoe op zich -in het bijzonder donderdagavond- solidair te tonen met Israël. Voor die avond staat een breed gedragen pro-Israël-manifestatie gepland.
Op donderdag 6 juni aanstaande organiseren diverse christelijke en Joodse organisaties, verenigd in het platform Nederland voor Israël, een pro-Israël-manifestatie te Den Haag. Deze manifestatie is bedoeld om Israël een hart onder de riem te steken en te laten zien dat er in Nederland nog velen zijn die Israël steunen.
Het platform Nederland voor Israël is breed samengesteld uit christelijke en Joodse organisaties: Christenen Voor Israël, SGP-Jongeren, Near East Ministry, het Nederlands Israëlisch Kerkgenootschap, het Kerkgenootschap Verbond van Liberaal Religieuze Joden en Het Zoeklicht.
Doel van de manifestatie is Israël een hart onder de riem te steken en zowel het Joodse volk als Joodse landgenoten, in een tijd waarin antisemitisme weer de kop opsteekt en wordt getolereerd, te laten zien dat er nog velen zijn die Israël steunen.
Als in Israël
De datum voor deze manifestatie is niet willekeurig gekozen. Precies 35 jaar geleden, op 6 juni 1967, werd Jeruzalem herenigd op de laatste dag van de Zesdaagse Oorlog.
Sindsdien zijn duizenden Israëli’s omgekomen door terreur. De bestrijding van deze terreur door Israël wordt wereldwijd veroordeeld. De dubbele standaard waarmee Israël wordt gemeten is hypocriet; een aloude herhaling van vele eeuwen oppositie tegen Joden en het Jodendom.
De moord op politicus Pim Fortuyn heeft tot een schokgolf geleid in ons land. Veelvuldig werd de vraag gesteld hoe het mogelijk is dat mensen anderen mensen ombrengen vanwege hun politieke opvattingen. Wat voor velen ondenkbaar was in een open en democratische samenleving, is realiteit geworden. Gedurende enkele dagen was in Nederland iets van de sfeer te proeven zoals die in Israël al maanden aanwezig is. De Joodse staat heeft in dit opzicht allang zijn onschuld verloren. In de enige democratie in het Midden-Oosten worden mensen niet vermoord vanwege hun politieke opvattingen, maar vanwege het feit dat ze Jood zijn.
De terreuraanslagen, die sinds de tweede Palestijnse opstand meer dan 500 Israëli’s het leven gekost hebben en waarbij 3800 gewonden zijn te betreuren, trekken een grote wissel op de bevolking van Israël. Elke dag weer wordt Israël opgeschrikt door (zelf)moordenaars die trachten zo veel mogelijk Joden te doden.
Deze menselijke bommen zijn een bedreiging die ongekende traumatische gevolgen heeft voor elke inwoner van Israël. Mensen durven de straat bijna niet meer op, winkelcentra worden gemeden en elk moment kan er weer een terrorist toeslaan. Daarbij worden kinderen en vrouwen niet ontzien en in sommige gevallen als een makkelijk doelwit benut.
Israël alleen
Te midden van de strijd tegen het terrorisme -in feite de strijd om het voortbestaan van Israël- staat de Joodse staat nagenoeg alleen. Wie zou verwachten dat beschaafde politieke organisaties als de Europese Unie en de Verenigde Naties het op zouden nemen voor een land dat dezelfde strijd voert als de Verenigde Staten in Afghanistan, komt bedrogen uit. Kon Israël in de jaren ’50 en ’60 nog rekenen op de sympathie van vrijwel alle westerse naties, tegenwoordig heeft Israël alleen nog de steun van de Amerikanen.
De Europese Unie daarentegen kiest vrijwel altijd partij voor Arafat en zijn terroristische kompanen. In Europa steekt het antisemitisme de kop op. Synagogen worden beklad en met brandbommen bekogeld.
Ook in Nederland lijkt de vanouds pro-Israël-gezindheid te zijn verminderd. Daarentegen is de steun voor de Palestijnse zaak toegenomen. Samen met Finland en Ierland financiert ons land Palestijnse schoolboeken, die antisemitische teksten bevatten. De fractie van SGP/ChristenUnie heeft hier in het Europees Parlement al verschillende keren aandacht voor gevraagd.
Onbegrijpelijk ook is het feit dat de overheid niet heeft ingegrepen tijdens de anti-Israël-demonstratie waarbij antisemitische leuzen werden gescandeerd, het Nationaal Monument op de Dam werd beklad, vlaggen werden verbrand en premier Sharon werd vergeleken met Hitler. Demissionair premier Kok en zijn liberale minister Van Aartsen zien premier Sharon als de oorzaak van alle ellende.
Conflict
Vraag het de Israëli’s. Zij geloven niet dat het opgeven van het lik-op-stukbeleid van Sharon per definitie tot rust en tot vrede met hun buren zal leiden. Want de vijandelijkheden vinden plaats sinds de eerste Joden naar het Beloofde Land kwamen. Volgens de Israëli’s ligt de oorzaak van het conflict niet allereerst in de bezetting van de Westbank. Het probleem is dat zij een Joodse staat met westerse opvattingen instandhouden te midden van de Arabische en islamitische wereld. In feite een vreemde culturele en godsdienstige eend in de bijt.
Begrijpelijk dat Israël vooralsnog niet zit te wachten op een Palestijnse staat. Temeer daar het terrorisme dat vanuit zo’n staat wordt gepleegd nog moeilijker te bestrijden is en er geen aanwijsbare stappen worden ondernomen door de Palestijnse Autoriteit om de terreur te beteugelen.
Waarom dan toch die wereldwijde vijandschap tegen dit kleine landje aan de Middellandse Zee? Omdat we weten uit Gods Woord dat Israël door de Heere is verkozen, dat Hij Israël „Zijn knecht”, „Zijn erfdeel”, „Zijn oogappel” noemt.
Israël is niet beter dan andere volken, maar de Heere wil ermee tot Zijn doel komen. Een volk dat alleen woont (Numeri 23: 9). De letterlijke vertaling uit het Hebreeuws is nog sterker: zij zijn een volk dat alleen dient te wonen en onder de volkeren zullen zij niet gerekend worden. Door de geschiedenis heen is deze profetie bewaarheid tot op de huidige dag. Uit het Woord mogen we echter weten dat Israël ”de beminde om der vaderen wil” is en zal blijven.
Solidair
Daarom roepen wij iedereen op om solidair te zijn met Israël. Om gehoor te geven aan de opdracht uit Psalm 122 om te bidden voor de vrede van Jeruzalem.
Om op ook donderdagavond te laten blijken wat Ruth de Moabitische tegen haar Israëlische schoonmoeder Naomi zegt: „Want waar gij zult gaan, zal ik ook heengaan, en waar gij zult vernachten, zal ik vernachten, uw volk is mijn volk en uw God is mijn God” (Ruth 1:16).
De auteurs zijn respectievelijk orthodox rabbijn, woordvoerder van de Stichting Christenen voor Israël en lid van het platform Nederland voor Israël.