heeft zich erover verbaasd dat de ChristenUnie voorstander was van een voorkeursbehandeling. In het RD van vorige week woensdag las ik dat mevrouw Huizinga (ChristenUnie) heeft betoogd dat voetballer Kalou versneld genaturaliseerd zou moeten kunnen worden vanwege zijn bijzondere betekenis voor de Nederlandse staat. Het Nederlands Dagblad wist zelfs te melden dat zij denkt dat niemand dat erg zal vinden (ND 31-8). Gelukkig bewijst zelfs de andere helft van de Kamer het tegendeel. Geen wonder trouwens dat de samenwerking met de SGP wel eens op inschattingsproblemen stuit. Of horen de SGP’ers ook bij de restcategorie ”niemand”?

Nu heb ik niets tegen voetballers als personen. Sommige (ex-)voetballers zetten zich buitengewoon in voor de maatschappij. Dat geldt ook voor andere topsporters. Alleen al hun inzet voor (sport)faciliteiten in minder welvarende buurten is buitengewoon. Daar zou menig christen een voorbeeld aan kunnen nemen. Maar dat wil niet zeggen dat het huidige voetbalsysteem instandgehouden zou moeten worden.

Verhandelen
Ik zie geen reden om voor een voetballer een uitzondering te maken op de regels voor immigratie. Het is erg genoeg en in strijd met de menselijke waardigheid om mensen te verhandelen, vooral als ze door armoede gedwongen geen alternatief hebben gehad. Heeft de ChristenUnie ook oog voor al die mensen die wel gescout worden, maar die na een proeftijd van een jaar ’hun heren geen groot gewin toebrengen’? Die vervolgens ontheemd zijn en ontworteld uit hun cultuur en die het verder alleen mogen uitzoeken?

En wat te denken van al die vluchtelingen zonder bijzondere verdiensten die niet tot Nederland worden toegelaten en die, bijvoorbeeld omdat ze in de asielprocedure niet de waarheid hebben durven vertellen, worden teruggestuurd naar het land van herkomst, waar hun vervolgens soms zelfs de dood te wachten staat? Ik zou denken dat dit standpunt niet aan een nabestaande van hen valt uit te leggen.

Taalvaardigheid
Het zou de ChristenUnie sieren als zij in dit verband aandacht had gevraagd voor de integratie en de Nederlandse taalvaardigheid van de betrokken voetballer, en voor de vraag of hij ál zijn talenten mag ontwikkelen. Ik meen toch dat God nooit de bedoeling heeft gehad mensen zich zodanig te laten specialiseren dat van een ontplooid mens niet meer kan worden gesproken. Bij veel voetballers is dat helaas de praktijk. Zelfs als je voetballers op de radio hoort praten, valt dat al op. Met hun keuze voor voetbal moeten school en opleiding meestal wijken, om van verdere bezwaren tegen topsport in het algemeen maar te zwijgen.

Vervolgens zou van een voorkeursbehandeling van talentvolle mensen door de overheid sowieso geen sprake mogen zijn. In de wereld tellen mensen die het gemaakt hebben dubbel mee. Zo is het in het Koninkrijk van God niet. Het is de roeping van christelijke partijen om in de maatschappij iets van dat Koninkrijk te weerspiegelen. Dan zal ”koning voetbal” allicht een toontje lager moeten joelen. Dat is niet erg. Niemand immers kan twee heren dienen. Ik hoop dat de ChristenUnie dat dan ook in de toekomst niet zal proberen.

De auteur is bestuursrechtjurist.