Radeloze politici en politieagenten die er in sommige wijken van het wetteloze New Orleans massaal het bijltje bij neergooien - het is volgens de Leidse professor Amerikaanse geschiedenis tekenend voor de situatie in wat eens de belangrijkste stad was in het zuiden van de Verenigde Staten. „Het verbaast me niet dat de overheid niet snel en doeltreffend heeft kunnen reageren.”

Sinds de jaren ’40 is de eens zo belangrijke metropool in verval. Zelfs binnen de staat Louisiana is New Orleans een achtergestelde plaats, aldus Fairclough, die in de stad heeft gewoond en een boek heeft geschreven over de rassenstrijd in Louisiana. „Het is een Democratisch bolwerk in een staat die voor de rest grotendeels Republikeinsgezind is. Daarnaast is het een zwarte stad in een merendeels wit Louisiana.”

Binnen het stads- en staatsbestuur tiert de vriendjespolitiek welig. „Corruptie komt van boven tot onder voor”, vertelt Fairclough.

Een van de invloedrijkste gouverneurs die de afgelopen decennia over Louisiana de scepter zwaaide, Edwin Edwards, zit tot 2011 in de cel wegens dubieuze financiële transacties. Robert Collins, een van de eerste zwarte rechters in het federale hof, draaide de gevangenis in wegens het aannemen van smeergeld. De politie van Louisiana heeft binnen de Verenigde Staten een van de slechtste reputaties als het gaat om wreedheid en racisme.

Sommigen wijten de vriendjespolitiek aan de Afro-Franse cultuur, die corruptie toleranter zou behandelen dan de Anglo-Saksische. Maar ook de armoede in de staat met zijn vele immigranten is een goede voedingsbodem voor corruptie.

De rijkere blanke bevolking van New Orleans is de stad met haar 485.000 inwoners al lang ontvlucht. Zij zijn de afgelopen decennia massaal neergestreken in de voorsteden. Gevolg: dalende belastinginkomsten en verder verslechterende voorzieningen.

Het openbaar onderwijs is er volgens Fairclough „zo goed als bankroet.” Al voor de verwoestende natuurramp vreesden docenten geen loon meer te krijgen. „Het systeem is zeer inefficiënt.”

Toch wil de Brit de chaos en anarchie in New Orleans niet alleen aan de armoede en de zwakke overheid toeschrijven. „Je zou er over kunnen speculeren dat hulp sneller was toegestroomd als niet New Orleans, maar een andere belangrijke stad in het Zuiden, Miami of Atlanta, was getroffen. Kijk echter hoe Bagdad na de val van Saddam Hussein in chaos werd gestort. Als er geen autoriteit meer is en de beschaving is verdwenen, gebeuren dit soort verschrikkelijke dingen.”