Toelichting Raad van State: „De regering wil streven naar maatschappelijk verantwoorde en gerechtvaardigde inkomensniveaus. De ontwikkeling van de publiek gefinancierde topinkomens is een vraagstuk van algemeen belang. De voorgestelde openbaarmaking zal, naar de toelichting verwacht, bijdragen aan het openbare debat over dat vraagstuk. De hoop is dat dat maatschappelijk debat een remmende werking op de salarisontwikkeling in (de top van) de (semi-)publieke sector zal hebben.”

Dr. J. C. F. M. Aghina, directeur Nederlandse Vereniging van Bestuurders in de gezondheidszorg (NVZD): „Het salaris van de bestuurder in de gezondheidszorg koppelen aan het salaris van de minister-president is onterecht, omdat twee onvergelijkbare posities met elkaar worden vergeleken. De politieke functie bevat nauwelijks afbreukrisico. Ex-politici verzekeren zich, nadat zij hun politieke functie hebben verlaten, binnen de kortste tijd van aanzienlijke posities in het bedrijfsleven. Bestuurders in de zorg leiden private instellingen en zijn -gestimuleerd door de politiek- steeds meer risicodragende ondernemer. Voor hen dienen de normale loonvormingprincipes te gelden: aanbod en kwaliteit bepalen de prijs die de markt dient te betalen.”

SP-Tweede-Kamerlid Economische Zaken Arda Gerkens: „Terwijl aan de top men zich steeds makkelijker verrijkt, moet de rest van Nederland zich matigen. En dat terwijl steeds meer mensen moeite hebben om rond te komen. Openbaarheid is goed, laat de mensen die enorme hoeveelheden belastinggeld in hun zak steken maar uitleggen waarom ze dat ook echt verdienen. Het is onzin om de salarissen geheim te houden in de hoop dat men dan vanzelf matigt. Maak het ministerssalaris het absolute maximum in de publieke sector en koppel de lonen van bestuurders aan de CAO-lonen. En voer desnoods ook belastingmaatregelen in, zoals een hogere belasting voor de meest extreme salarissen van boven de 500.000 euro per jaar.”

Minister Dekker van Volkshuisvesting: „Woningcorporaties werken met maatschappelijk kapitaal. Daarbij past een gematigd salarisniveau, juist voor directie en bestuur. Ik verwacht veel van aangescherpt intern toezicht en ga ervan uit dat bonussen alleen worden uitgekeerd als die prestatie ook aantoonbaar is geleverd. Onduidelijkheid of zelfs geheimhouding over de beloning bij een aantal corporaties siert de sector niet. De weg van zelfregulering blijkt niet tot voldoende resultaat te leiden. In een eigen regeling voor de sector à la de zorg zie ik daarom niet veel.”

Aad Koster, directeur van Z-org, organisatie van zorgondernemers: „Z-org ziet het vaststellen van de salarissen van topmensen als een eigen verantwoordelijkheid van de leden. Het hoort bij volwassen ondernemerschap dat je vaststelt waaraan een bestuurder moet voldoen en welk ’prijskaartje’ daaraan vastzit. Zorgorganisaties opereren in een veel complexere omgeving dan voorheen en zijn zelf ook ingewikkelder en vaak veel groter dan vroeger. Dat betekent iets voor je management. Natuurlijk, de bezoldiging moet, in de woorden van de governancecode voor de zorgbranche, ”maatschappelijk passend” zijn.”

Dhr. E. van Zelm, directeur publieke dienstverlening en bestuur van de HayGroup: „Toppolitici verdienen relatief weinig. Als de beloning van de minister-president het maximum wordt, gaan er problemen ontstaan. Medisch specialisten verdienen nu vaak meer dan de minister-president. Zij willen geen ziekenhuisdirecteur meer worden als hun inkomensoffer te groot is. Zo werkt de arbeidsmarkt. De gegroeide verschillen in salaris tussen de verschillende delen van de arbeidsmarkt zijn te groot voor dat ene systeem. Dat betekent nog geen willekeur. Waar publieke middelen worden gebruikt moet er beleid, verantwoording en transparantie zijn.”

Rita Dieleman-van Dam